آیا این درست است که اگر ما منتظر باشیم و خود را از هر گونه گناه حفظ کنیم امام عصر به ما سر می زند پس هر کس که امام مهدی را ندید منتظر نیست؟ آیا درست است که بگوییم ما وقتی می توانیم بگوییم منتظر واقعی هستیم که از هر گونه گناه اجتناب کنیم؟
امام زمان(ع) به همه شیعیان و محبان خود توجه دارد و البته این طبیعی است که اگر فرد خود را از آلودگی‌ها حفظ کرده و از گناه دوری کند، بیشتر مورد عنایت حضرت قرار می‌گیرد. ولی اینکه گفته شود هر کس از گناه فاصله بگیرد آقا را حتماً می‌بیند این سخن دقیقی نیست؛ چرا که غیبت به معنای ندیدن است و اگر دیدارهای در این دوره روی می‌دهد، بر اساس مصالحی است. باید دانست هر چند دوری از گناه امکان دیدار را بیشتر می‌کند؛ ولی این زمانی است که دیدار دارای مصلحت باشد؛ وگرنه هر چند انسان پاک هم باشد، دیدار صورت نمی‌پذیرد. پس ندیدن دلیل بر آن نیست که آدمی واقعاً منتظر نباشد.
البته مردم منتظر در یک رتبه و درجه از جریان و حقیقت انتظار نیستند، برخی روحیه انتظار را در همه ابعاد وجود و زندگی خود پیاده کرده‌اند و در درجه بالای انتظار قرار دارند و برخی در درجات پایین‌تر، و این بستگی به آن دارد که یک فرد به چه مقدار از وظایف خود عمل می‌کند؟ توجه او نسبت به تکالیف دین چگونه است؟ چه مقدار به یاد حضرت بوده و در امر ظهور او زمینه سازی می‌کند؟ بله هر چه انسان از گناه دورتر شود، حالت انتظار در او شدیدتر و واقعی‌تر می‌گردد.
فرزندان پدری که می‌خواهد از سفر برگردد، در مرتب نمودن منزل و فراهم ساختن مقدمات، شاید به یک اندازه نباشند، برخی بیشتر تلاش می‌کنند و برخی کمتر(هر چند همه منتظرند) . بله اگر یکی از بچه‌ها رابطه فرزندی بین خود و پدر را فراموش کند، او دیگر هیچ تلاش و حرکتی در این زمینه ندارد.
منتظران حضرت مهدی(ع) نیز چنین هستند. برخی آدم بودن خود را کاملا فراموش کرده‌اند. اینان هیچ درجه‌ای از انتظار را ندارند و دیگران هر چند به حقیقت آدمیت و بندگی خدا نزدیک‌تر شوند، روحیه و حالت انتظار در آن شدید تر است.
منبع:پرسمان
پاسخ دهید