سؤال: به نظر من کارتون‌هایی که در صدا و سیما پخش می‌شود و بعد تصویر شخصیت‌های آن روی دفاتر بچّه‌ها نقش می‌بندد، اصلاً مناسب نیستند؛ زیرا وقتی کودک جذّب آن‌ها می‌شود، دیگر به الگو‌ها و نمادهای خود توجّهی ندارد. ما در ابتدا باید جلوی بخش این‌گونه برنامه‌ها را بگیریم و بعد درباره‌ی تصاویر لوازم التحریر صحبت کنیم؟

جواب:

یکی از نکاتی که سالیان سال است مقام معظّم رهبری حفظه الله به آن اشاره می‌کنند بحث “مهندسی فرهنگی“ است. آن چیزی که باید به آن توجّه شود این است که در جامعه یک مهندسی در چارچوب خاص ایجاد شود که وقتی کارشناسان می‌‌گویند: شخصیّتی مانند اسپایدرمَن برای بچّه‌ها یک شخصیّت محبوبی نباید شود، همه به آن توجّه کنند؛ یعنی کسی فیلم آن را در تلویزیون بخش نکند، در ویدئو کلوپ‌ها سی‌دی‌ و بازی آن توزیع نشود، روی جلد دفتر بچّه‌ها نباید تصاویر آن باشد.

همچنین وقتی کارشناسان می‌گویند هری‌پاتر یک شخصیّت شیطانی و جادویی دارد و این با آموزه‌های دینی ما هم‌خوانی ندارد، دیگر کسی نباید کتاب‌های او را توزیع  کند یا تصویرش را روی دفترهای دانش آموزان چاپ کند. این نوع نگاه واقعاً دغدغه‌ی درستی است.

علّت بی‌توجهی به فیلم‌های آسیب‌زا

بنده گاهی به دوستانی که در صدا و سیما هستند تذکر می‌دهم و می‌گویم: کارشناسان حوزه‌ی‌های تربیتی مدام در رسانه‌ها تاکید می‌کنند که این نوع فیلم‌ها آسیب‌زا است؛ ولی باز می‌بینیم که  فلان شبکه همان را پخش می‌کند. متأسّفانه دلیل این اتّفاقات این است که دانشجویان صدا وسیما در هیچ یک از واحدهای درسی خود مبحثی به عنوان رسانه و تربیت ندارند؛ لذا وقتی می‌خواهند در آینده فیلمی را تولید کنند، فقط از روی تخصص خود به آن نگاه می‌کنند و تنها چیزی که برای آن‌ها مهم است این است که مخاطب را جذب کنند که البته این کار اشتباه است.

مُهر عدم پخش بر روی آن می‌زدم!

بنده چند وقت پیش تهیّه کننده‌ی یکی از سریال‌ها را دیدم و به ایشان گفتم: اگر شما سریال خود را قبل ازپخش به من که کارشناس تربیتی هستم، نشان می‌دادید، مهر عدم پخش روی آن می‌زدم؛ زیرا به تمام قشرهای جامعه آسیب‌ می‌رساند. 

ما گاهی اوقات شخصیّت‌هایی را در تلویزیون پردازش می‌کنیم، که به تمام افراد جامعه آسیب می‌رساند؛ به عنوان مثال چند وقت پیش مردی با همسر خود نزد من آمده بود و می‌گفت: خانم من بد‌بین است؛ چراکه وقتی تصویر فلان هنرپیشه در تلویزون نمایش داده می‌شود، می‌گوید به آن نگاه نکن! وقتی ما نتوانیم شخصیّت‌های یک داستان را خوب پردازش کنیم، این اتّفاق می‌افتد.