همه‌ی مراجع (به جز تبریزی و سیستانی): به قالب (صوت) مربوط است و محتوا هیچ نقشی ندارد.[۱]

آیه الله تبریزی: به هر دو مربوط است؛ اگر محتوای غنا کلام باطل باشد، خوانندگی و گوش دادن به آن حرام است و اگر کلام صحیح و حق باشد، بنابر احتیاط واجب جایز نیست.[۲]

آیه الله سیستانی: به هر دو مربوط است؛ اگر محتوای غنا کلام باطل باشد،‌خوانندگی و گوش دادن به آن حرام است و اگر کلام صحیح و حق باشد،‌ بنابر احتیاط واجب جایز نیست؛ مگر آن‌که محتوا قرآن و دعا و ذکر باشد (که در این صورت حکم فرض اوّل را دارد).[۳]

منبع: پرسشها و پاسخهای دانشجویی احکام موسیقی؛ دفتر نشر معارف – تدوین و تألیف: سید مجتبی حسینی (مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)

[۱]ـ مکارم، استفتائات، ج ۲، س ۷۰۱ و ۷۰۳؛ صافی، هدایه العباد، ج ۱، م ۱۶۹۷؛ فاضل، جامع المسائل، ج ۱، س ۹۷۸؛ خامنه‌ای، اجوبه استفتائات، س ۱۱۵۰؛ نوری، توضیح المسائل، (مسائل مستحدثه)؛ بهجت، وسیله النجاه، ج ۱، م ۱۴۴۹؛ وحید، منهاج الصالحین، ج ۳، م ۱۷٫

[۲]ـ تبریزی، صراط النجاه،‌ج ۵، س ۱۱۵۱ و ۱۱۶۲٫

[۳]ـ سیستانی، منهاج الصالحین، ج ۲، م ۲۰٫