در کلمات امیرمؤمنان ـ علیه السّلام ـ آمده است که فرمود:

« وَاللّه ،لاَبْنُ أَبى طالِبٍ آنَسُ بِاْلَمْوتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْىِ أُمِّهِ. » به خدا سوگند، قطعا علاقه  ى پسر ابى طالب به مرگ، از علاقه  ى کودک به پستان مادر، بیشتر است. نهج البلاغه، ص ۵۲؛ بحار الانوار، ج ۲۸، ص ۲۳۳؛ ج ۷۱، ص ۵۷؛ ج ۷۴، ص ۳۳۴٫

و در کلمات سیّد الشّهدا ـ علیه  السّلام ـ آمده است: « وَ ما أَوْلَهَنى إِلى أَسْلافى! إِشْتیاقَ یَعْقُوبَ إِلى یُوُسَفَ. » چه  قدر به گذشتگانم علاقمند و سرگشته ام! بسان علاقه ى حضرت یعقوب به حضرت یوسف ـ علیهماالسّلام ـ  بحار الانوار، ج ۴۴، ص ۳۶۶؛ کشف الغمّه، ص ۲۹؛ لهوف، ص ۶۰٫

هم چنین به هنگام خروج از مکّه و حرکت به سوى کربلا طىّ نطقى فرمود: « مَنْ کانَ باذِلاً فینا مُهْجَتَهُ، مُوَطِّنا عَلى لِقاءِ اللّه   نَفْسَهُ، فَلْیَرْحَلْ مَعَنا. » هرکس مى  خواهد جان خود را درباره  ى ما بذل کند و خود را براى ملاقات با خدا آماده کرده است، باما کوچ کند.بحار الانوار، ج ۴۴، ص ۳۶۶؛ لهوف، ص ۶۰٫

یعنى همه را به جهاد و جنگ و کشته شدن دعوت مى  نمود. اهل بهشت نیز دوستان خود در دنیا را دعوت مى  کنند که چرا نمى  آیید و در قفس و زندان مانده  اید؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد