طبرانی از مصعب بن زبیر چنین نقل می‌کند:
زینب صغری دختر عقیل بن ابی‌طالب، در بقیع پیش مردم آمد؛ بر کشته‌های خویش در کربلا می‌گریست و می‌گفت:
چه جواب خواهید داد اگر پیامبر خدا به شما که آخرین امّت‌هایید بگوید با اهل بیت و یاران و فرزندان من چه کردید؟ بعضی از آنان اسیر شدند و برخی به خون غلتیدند. با آن‌که خیرخواه شما بودیم، پاداش من آن نبود که به خویشاوندانم بدی کنید.
قال الطّبرانیّ:
حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ عَبْدِ الْعَزِیزِ، حَدَّثَنَا الزُّبَیْرُ، عَنْ عَمِّهِ مُصْعَبِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، قَالَ: خَرَجَتْ زَیْنَبُ الصُّغْرَى بِنْتُ عَقِیلِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ عَلَى النَّاسِ بِالْبَقِیعِ تَبْکِی قَتْلَاهَا بِالطَّفِّ، وَهِیَ تَقُولُ:
مَاذَا تَقُولُونُ إِنْ قَالَ النَّبِیُّ لَکُمْ مَاذَا فَعَلْتُمْ و َکُنْتُمْ آخِرَ الْأُمَمِ
بِأَهْلِ بَیْتِی وَأَنْصَارِی وَذُرِّیَّتِی مِنْهُمْ أُسَارَى و قَتْلَى ضُرِّجُوا بِدَمِ
مَا کَانَ ذَاکَ جَزَائِی إِذْ نَصَحْتُ لَکُمْ أَنْ تَخْلُفُونِی بِسُوءٍ فِی ذَوِی رَحِمِی[۱]
[۱]– المعجم الکبیر ۳: ۱۱۸ ح ۲۸۵۳، مروج الذّهب ۳: ۷۸، تاریخ الطّبری ۳: ۲۹۸، تذکره الخواص: ۲۴۰ مع اختلاف.
پاسخ دهید