[تفهّم: فهمیدن] عبارت از حضور قلب نزد معانی کلمات و اعمال است. و کسی که در آغاز راه است، باید معنای هر عمل و کلامی را به اجمال، پیش از انجام آن، ملاحظه کند؛ سپس آن را با توجّه و التفات به حقیقتش آغاز کند؛ و آن‌گاه با در نظر گرفتن معنی جزء دیگر پیش از ورود به آن، منتقل شده و چنانچه گفته شد، آن را انجام بدهد و همین‌طور [تا آخر نماز].

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۳۰