مرحوم کلینی در جلد سوم کتاب شریف کافی، بخشی را به نام «مَنْ حَافَظَ عَلَى صَلَاتِهِ أَوْ ضَیَّعَهَا» آورده است؛ یعنی: آن‌ها که مراقب نمازشان هستند و آن‌ها که نماز را ضایع می‌کنند. امروز حدیثی مستند از این باب که علّامه‌ی مجلسی نیز درباره‌ی آن تعبیر «وَ الحدیثُ حَسَنٌ» را به کار برده است را به شما عزیزان هدیه می‌دهیم تا به یاری خدا سعی کنیم مواظب نمازمان باشیم و ضایع الصلاه نباشیم.
امام محمّد باقر (ع) می‌فرماید: «روزی رسول الله ـ صلوت الله و سلامه علیه ـ در مسجد نشسته بودند، اصحاب هم دورشان بودند، مردی آمد و به نماز ایستاد، گویا خیلی عجله داشت، سریع و تند نماز می‌خواند، نه رکوعی دقیق و نه سجده‌ای دقیق. پیغمبر به این نمازگزار نگاه کرد و فرمود: «نَقَرَ کَنَقْرِ الْغُرَابِ». این شخص سرش را تندتند بالا می‌برد و پایین می‌آورد مثل کلاغ که سرش را بالا و پایین می‌برد یا مانند حیوانی که به زمین نوک می‌زند تا دانه برچیند».
این قسمت حدیث برای ما و شما که پیروان رسول الله (ص) هستیم، بسیار قابل توجّه است. پیغمبر (ص) فرمود: «لَئِنْ مَاتَ هَذَا»، «اگر این مرد بمیرد» «وَ هَکَذَا صَلَاتُهُ» و نمازش این چنین باشد، «لَیَمُوتَنَّ عَلَى غَیْرِ دِینِی» همانا به دین منِ رسول الله نمرده است».[۱] در دین من نماز هست؛ امّا نماز صحیح، نماز با توجّه، نمازی که قرائتش صحیح باشد، رکوع و سجودش دقیق باشد. نمازی که نمازگزار آن شکمش پر از مال حرام نباشد و زبانش هم به دروغ و افترا آلوده نباشد.
إنشاءالله سعی کنیم، نمازهایمان را با آرامش بخوانیم و بدانیم کارها در دست خداست و این وقتی را که برای نماز می‌گذرانیم، رابطه‌ی ما باشد با خدا یعنی رابطه‌ی بنده با مولای خویش، مناجات بنده با خدای خودش. در نماز عجله نکنیم و بدانیم اگر کارها باید درست بشود، خدا درست می‌کند؛ اگر هم خدا نخواهد کاری انجام شود، انجام نخواهد شد.
إنشاءالله ضایع الصلاه نباشیم.
إنشاءالله نمازهایمان نور باشد. و این نور برگردد و به ما دعا کند.
از توجّه شما به این حدیث متشکّرم.
وَ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
منبع: کتاب لحظه های عروج؛ انتشارات پیام هادی علیه السلام
[۱]ـ کافی، ج ۳، ص ۲۶۸، ح ۶٫ سند حدیث خوب است (مرآه العقول، ج ۱۵، ص ۱۴).
پاسخ دهید