سؤال: من دارای یک فرزند پسر و یک فرزند دختر هستم. با توجّه به آیات و روایات آیا باید به جنس مونث بیشتر از جنس مذکر محبّت کرد؟ امروزه که دخترها برای کار و اشتغال به بیرون از خانه می‌روند و از هم‌کاران خود محبّت می‌بینند، آیا باعث نمی‌شود که همان انتظار را از خانواده‌ی خود داشته باشند؟

جواب:

وجود دختران ظریف و لطیف است و نیاز بیشتری به عاطفه و محبّت دارند؛ به همین دلیل شهید مطهّری در نظام حقوقی زن در اسلام می‌فرمایند: “جنس مؤنّث بنده‌ی محبّت است و دوست دارد مورد ملاطفت و محبّت قرار بگیرد“. البته منظور ما این نیست که والدین در محبّت به دختران زیاده روی کنند، بلکه ما می‌خواهیم بگوییم که ظرف عاطفی دخترها بزرگتر از پسرها است. محبّت بیش از اندازه به دخترها ممکن است، آن‌ها را پر توقع کند و حتّی ممکن است در آینده به زندگی مشترکشان آسیب وارد کند؛ مثلاً اگر والدین به دخترشان زیاد محبّت کنند ممکن است او در آینده از شوهر خود همان انتظارات را داشته باشد.

پذیرش محبّت همراه با حیاء

در سؤال مطرح شد که اگر دختران در محیط کار محبّت ببینند، آیا همان انتظار را از خانواده‌ی خود ندارد؟ در جواب باید گفت که یکی از ویژگی های جنس مونث این است که محبّت را همراه با حیاء می‌پذیرد؛ یعنی اگر کسی در محیط بیرون به دختری محبّت کند، حیاء او مانع این می‌شود که آن را قبول کند. امّا ما والدین باید توجّه داشته باشیم که نیاز فرزندانمان را در خانه به محبّت برطرف کنیم؛ چراکه اگر ظرفیت عاطفی آن‌ها پر نشود ممکن است در جای دیگر دنبال کسب محبّت بروند.

علّت محبّت کردن به دخترها

امّا علّت این‌که دختران احتیاج به محبّت بیشتری دارند چیست؟! امروزه علم ثابت کرده است که جنس مؤنث بیشتر از نیم کره‌ی چپ مغز خود استفاده می‌کند؛ ویژگی این نیم کره آن است که احساسات و عواطف انسان در آن قرار دارد.