اربلی نقل کرده است که:
خدیجه (ع) زنی دور اندیش، زیرک، شریف و بزرگوار بود او در آن هنگام از جهت خانوادگی، فردی متوسط به لحاظ اشرافت و بزرگواری، از بزرگ‌ترین و ثروتمندترین مردمان زمان خود محسوب می‌شد. وی، نخستین کسی است که به خدا و پیامبرش ایمان آورد و رسالت الهی او را تصدیق و تأیید کرد. در کارهایش او را یاری رساند و خدای متعال با دستیاری خدیجه (ع)، کار پیامبر اکرم (ص) را سهل و آسان فرمود. چنان بود که رسولِ خدا (ص) هیچ حرف و سخن ناخوش آیندی، راجع به انکار رسالت، یا تکذیب آن حضرت از مردم نشنید، مگر این‌که خدای متعال به وسیله‌ی خدیجه (ع) گشایشی برای حضرتش قرار داد.
هرگاه پیامبر (ص) نزد خدیجه (ع) باز می‌گشت خدیجه (ع) با سخنانش او را دلداری می‌داد و نسبت به کارش استوار می‌ساخت و اذیّت و آزار مردم را بر او آسان و سبک و قابل تحمل می‌کرد و چنان بود که آن بانو، دستیار راستینی برای آن حضرت در ترویج اسلام به شمار می‌رفت و رسول اکرم (ع) نیز در کنار خدیجه (ع) آرام و به وی دلگرم بود.
حضرت خدیجه (ع) در ماه رمضان سال دهم بعثت در سن شصت و پنج سالگی درگذشت.
قال الإربلیّ:
وَ کَانَتْ خَدِیجَهُ امْرَأَهٍ حَازِمَهً لَبِیبَهً شَرِیفَهً، وَ هِیَ یَوْمَئِذٍ أَوْسَطُ قُرَیْشٍ نَسَباً وَ أَعْظَمُهُمْ شَرَفاً وَ أَکْثَرُهُمْ مَالًا[۱] وَ کَانَتْ أَوَّلَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ صَدَّقَتْ بِمَا جَاءَ مِنَ اللَّهِ وَ وَازَرَتْهُ عَلَى أَمْرِهِ فَخَفَّفَ اللَّهُ بِذَلِکَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ کَانَ لَا یَسْمَعُ شَیْئاً یَکْرَهُهُ مِنْ رَدٍّ عَلَیْهِ وَ تَکْذِیبٍ لَهُ فَیَحْزُنَهُ ذَلِکَ إِلَّا فَرَّجَ اللَّهُ ذَلِکَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص) بِهَا، إِذَا رَجَعَ إِلَیْهَا تُثْبِتُهُ وَ تُخَفِّفُ عَنْهُ وَ تُهَوِّنُ عَلَیْهِ أَمْرَ النَّاسِ،[۲]وَ کَانَتْ وَزِیرَهَ صِدْقٍ عَلَى الْإِسْلَامِ، وَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) یَسْکُنُ إِلَیْهَاَ[۳] وَ تُوُفِّیَتْ خَدِیجَهُ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ سَنَهَ عَشْرٍ مِنَ النُّبُوَّهِ وَ هِیَ ابْنَهُ خَمْسٍ وَ سِتِّینَ.[۴]
[۱] ـ ؟؟؟ص ۲۸۶-داخل کتاب پاورقی ندارد.
[۲] ـ کشف الغمه ۱: ۵۰۹٫
[۳] ـ همان، ۱: ۵۱۰٫
[۴] ـ همان، ۱: ۵۱۱٫
پاسخ دهید