علّامه مجلسی از امام صادق (ع) او از پدرانش روایت کرده که فرمود:
زمانی که وفات فاطمه (ع) در رسید گریست. امیر المؤمنین (ع) فرمود: ای سرورم! چرا گریه می‌کنی؟ گفت: بر چیزهایی می‌گریم که پس از من با آن، مواجه خواهی شد فرمود: گریه مکن! به خدا سوگند! آن رنج‌ها در برابر رضای خداوند، کوچک است و به خاطر خدای متعال، همه چیز را تحمل خواهم کرد.
علّامه مجلسی هم چنین از عبدالله بن حسن او از جدّش روایت کرده است که:
زمانی که رحلت فاطمه (ع)، نزدیک شد با نگاه عمیق به سوئی گفت: سلام بر جبرئیل ایمن سلام بر رسول خدا (ص). خداوندا! مرا با رسول خدا (ص)، محشور کن و مرا در روضه‌ی رضوان و خانه‌ی امن خود قرار بده. سپس فرمود: آیا شما نیز آنچه را من می‌بیم، می‌بینید؟ گفته شده: چه کسی یا کسانی را می‌بینی؟ فرمود: دسته‌های فرشتگان و اهل آسمان را می‌بینم. این جبرئیل امین است و این پیامبر(ص) خداست که می‌فرماید: دخترم!نزد ما بیا، آنچه که پیش روی توست، بهتر از آن چیزی است که پشت سر خود گذاشتی.
علّامه مجلسی هم چنین از زید بن علی روایت کرده است که گفت:
زمانی که رحلت فاطمه (ع) فرا رسید، آن حضرت به جبرئیل امین و پیامبر اکرم (ص) و ملک الموت، درود فرستاد و کسانی که حاضر بودند وجود فرشتگان را احساس، کردند و بوی خوشی استشمام نمودند که از آن نیکوتر، بویی نیافته بودند.
روی المجلسیّ:
عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ (ع) قَالَ: لَمَّا حَضَرَتْ فَاطِمَهَ الْوَفَاهُ بَکَتْ فَقَالَ لَهَا أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع) یَا سَیِّدَتِی مَا یُبْکِیکِ؟ قَالَتْ: أَبْکِی لِمَا تَلْقَى بَعْدِی فَقَالَ لَهَا لَا تَبْکِی فَوَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِکِ لَصَغِیرٌ عِنْدِی فِی ذَاتِ اللَّهِ.[۱]
و روی أیضاً:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ (ع) أَنَّ فَاطِمَهَ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) لَمَّا احْتُضِرَتْ نَظَرَتْ نَظَراً حَادّاً ثُمَّ قَالَتْ: السَّلَامُ عَلَى جَبْرَئِیلَ. السَّلَامُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ. اللَّهُمَّ مَعَ رَسُولِکَ. اللَّهُمَّ فِی رِضْوَانِکَ وَ جِوَارِکَ وَ دَارِکَ دَارِ السَّلَامِ. ثُمَّ قَالَتْ: أَ تَرَوْنَ مَا أَرَى؟ فَقِیلَ لَهَا: مَا تَرَى؟ قَالَتْ: هَذِهِ مَوَاکِبُ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ هَذَا جَبْرَئِیلُ وَ هَذَا رَسُولُ اللَّهِ. وَ یَقُولُ: یَا بُنَیَّهِ اقْدَمِی فَمَا أَمَامَکِ خَیْرٌ لَکِ.
و روی أیضاً:
عَنْ زَیْدِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) أَنَّ فَاطِمَهَ (ع) لَمَّا احْتُضِرَتْ سَلَّمَتْ عَلَى جَبْرَئِیلَ وَ عَلَى النَّبِیِّ (ص) وَ سَلَّمَتْ عَلَى مَلَکِ الْمَوْتِ وَ سَمِعُوا حِسَّ الْمَلَائِکَهِ وَ وَجَدُوا رَائِحَهً طَیِّبَهً کَأَطْیَبِ مَا یَکُونُ مِنَ الطِّیبِ.[۲]
[۱]ـ البحار ۴۳: ۲۱۸ ضمن ح ۴۹٫
[۲]ـ البحار ۴۳: ۲۰۰ ح ۳۰٫
پاسخ دهید