اهمّیّتی که اسلام به قضاوت داده است، به کمتر چیزی داده است.

مسئلۀ قضا یک مسئلۀ مهمّی است که سر و کارش با همۀ حیثیت کشور است.

قوۀ قضائیه اگر از روی موازین اسلامی –انسانی رفتار کند، کشور را می‌تواند نجات دهد.

در صورتی که حکمی از قضاوت صادر شد… احدی حق دخالت در امر قضا را ندارد؛ و دخالت کردن خلاف شرع، و جلوگیری از حکم قضاوت هم بر خلاف شرع است.

اعراض مردم دست قضات است؛ باید آن‌ها را، هم تعلیم کنند و هم تربیت کنند.

قاضی اگمر چنانچه در حال غضب باشد نباید حکم بدهد، برای این‌که حکم در حال غضب حکمی است که منشأ عقلی و شرعی صادر نمی‌شود.

در اجرای حدود نباید از آن حدودی که حق تعالی فرموده است پایین‌تر عمل بشود و نباید زیادتر.

مجرمی که بالاترین جرم را دارد و به سوی چوبۀ دار می‌رود، جز احدای حدّ شرعی حقّ آزار او را، لفظاً و عملاً، ندارد و مرتکب، خود ظالم است.

باید زندان‌ها محلّ تربیت باشد، باید مردم را در زندان‌ها تربیت کرد، زندان خودش یک تربیت‌گاه باید باشد.

دستور اسلام، رحمت بر اسیران است گرچه ظالم و جاسوس باشند.

قاضی و قوۀ قضائیه مستقل است و هیچ کس نباید در آن دخالت بکند.

منبع:کلمات قصار ،پند ها و حکمت هایی از حضرت امام خمینی ره /موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)