امام: اگر پدرش مى‌توانسته روزه‌ها را قضا کند، بر پسر بزرگ‌تر واجب است که آنها را به جا آورد و یا براى او اجیر بگیرد.[۱]

آیات عظام بهجت، صافى و فاضل: بنا بر احتیاط واجب بر پسربزرگ‌تر واجب است که آنها را به‌جا آورد و یا براى او اجیر بگیرد؛ هر چند پدرش نمى‌توانسته روزه‌ها را قضا کند.[۲]

آیه اللّه تبریزى: اگر پدرش مى‌توانسته روزه‌ها را قضا کند، بنابر احتیاط واجب بر پسر بزرگ‌تر – تا جایى که براى او مشقّت و حرج نداشته باشد – واجب است آنها را به جا آورد و یا براى او اجیر بگیرد.[۳]

آیات عظام خامنه‌اى، سیستانى، مکارم و نورى: اگر ترک روزه‌ها بر اثر نافرمانى بوده است، قضاى آنها بر پسر بزرگتر واجب نیست (البته احتیاط مستحب آن است که قضا کند).[۴]

آیه اللّه وحید: اگر پدرش مى‌توانسته روزه‌ها را قضا کند، بنابر احتیاط واجب بر پسر بزرگ‌تر واجب است که آنها را به جا آورد و یا براى او اجیر بگیرد.[۵]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۹۰، ۱۷۱۲٫

[۲] – صافى، فاضل، توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۹۰، ۱۷۱۲ ؛ بهجت، وسیله النجاه، ج ۱، م ۹۱۶، ۱۱۷۷٫

[۳] – تبریزى، توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۹۰، ۱۷۱۲٫

[۴] – سیستانى، توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۹۰ و ۱۷۱۲ ؛ خامنه اى، اجوبه الاستفتاآت، س ۵۴۷ ؛ توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۹۰، ۱۷۱۲ ؛ مکارم، توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۹۰، ۱۷۱۲٫

[۵] – وحید، توضیح المسائل، م ۱۳۹۸، ۱۷۲۰٫