هنگامی که مرید [و سالک الی الله] به این دستور [توبه، مراقبه، محاسبه، تهجّد و…] عمل نمود، و در بقیّه‌ی اوقاتش به اذکار مناسب مداومت کرد، لازم است که وقت معیّنی از شبانه‌روز را برای فکر کردن قرار دهد. و در ابتدای کار، باید فکرش در خصوص مرگ باشد؛ ولیکن از عمق دل نه از ظاهر آن که سطحی بوده و اثرش ناچیز خواهد بود. زیرا فکر مرگ داروی مؤثّر و کارسازی برای سوزاندن ریشه‌ی حبّ دنیا و اصلاح اکثر صفات زشت در انسان است!

روایت شده است که: «از پیامبر (ص) سؤال شد، آیا کسی می‌تواند به مقام و درجه‌ی شهدای بدر برسد؟ رسول خدا (ص) فرمودند: آری، کسی که روزی بیست بار، مرگ را یاد کند!»

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۷۷