این که غدیر عید الله الاکبر است یعنی اینکه درهای باطن ولایت امام به روی ما گشوده شده و ما ماذون شدیم به این که به ولایت امام راه پیدا کنیم. وادی ولایت و طی مسیر با آن کردن، آسان نیست. اینکه درهای این وادی به نحو تمام و کمال باز بشود، نعمت ولایت به تمام برسد، دین که همان ولایت امام است به کمال برسد، اسلام در منزلتی قرار بگیرد که بشود دین مرضی و این را خدا بپسندد، یعنی کانه حتی تا قبل از نبی اکرم (ص) همه انبیا که آمدند خدا هنوز راضی نیست و آن دین مرضی خدا، دین بعد از غدیر است. همه انبیاء دین شان اسلام بود زیرا «إن الدین عندالله الاسلام»؛ یعنی یک دین بیشتر نیست، ولی این دین تا حقیقت ولایت امام در آن به نحو کمال ظاهر نشده است، دین مرضی خدای متعال واقع نمی شود. این آن چیزی است که در غدیر اتفاق افتاده است.

عید بودن غدیر به خاطر این است که عبور ما از حجاب های ظلمانی و سیر در مقام حجاب های نورانی تا رسیدن به سرچشمه توحید در غدیر ممکن شده است. غدیر است که توحید به گونه ای در دین اسلام تجلی کرد که خدای متعال این را پذیرفت و مرضی خدای متعال شد. سیر ما تا رسیدن به سرچشمه ولایت در فردا ممکن شده است و قبل از آن ممکن نبود. همه انبیا آمدند ولی ممکن نبود.