علم حقیقی آن است که چراغ هدایت ملکوت، و صراط مستقیم تقرّب حق و “دار کرامت” او باشد.
آن علمی که شروع بشود به اسم رب، نور هدایت دارد.
سنگر علم هر یک سنگر دفاعی است، دفاع از همۀ فرهنگ اسلام.
زندگی زیر چتر علم و آگاهی آن‌قدر شیرین، و اُنس با کتاب و قلم و اندوخته‌ها آن‌قدر خاطره‌آفرین و پایدار است، که همۀ تلخی‌ها و ناکامی‌های دیگر را از یاد می‌برد.
اگر کشور ما علم را بیاموزد، ادب را بیاموزد، جهت‌یابی علم و عمل را بیاموزد، هیچ قدرتی نمی‌تواند بر او حکومت کند.
انسان تا آخر عمرش هم به علم احتیاج دارد و هم به آموزش و پرورش، هیچ انسانی نیست که مستغنی از علم باشد، و مستغنی از پرورش و تربیت.
از علم در لسان قرآن بسیار تمجید شده است، لکن در کنارش تقوا.
میزان ارزش، این دو خاصّه است: علم و تقوا توأماً.
علم و عمل، علم و تعهّد، به منزلۀ دو بال هستند که با هم می‌توانند به مراتب ترقّی و تعالی برسند.
علم و تقوا اگر در کسی جمع شد در دنیا و آخرت سعادتمند است.
علم تنها اگر ضرر نداشته باشد فایده ندارد.
اگر شما یا ما گمان کنیم که علم منشأ سعادت است ولو هرچه باشد، این اشتباه است.
اگر چنانچه علم در یک قلب فاسد وارد شد، در یک مغز فاسد –از جهت اخلاق- وارد شد، ضررش بیشتر از نادانی است.
وای به حال طالب علمی که علوم در قلب او کدورت و ظلمت آورد.
اگر چنانچه عالم –هر عالمی باشد- تهذیب اسلامی پیدا نکرده [باشد] و اخلاق اسلامی پیدا نکند، برای اسلام مضر است که نافع نیست.
اگر چنانچه عالم مهذّب نباشد، ولو این‌که عالم به احکام اسلام باشد، ولو این‌که عالم به توحید باشد، اگر مهذّب نباشد، برای خودش و برای کشورش و برای ملّتش و برای اسلام ضرر دارد که نفع ندارد.
شرّ عالم فاسد برای اسلام از همۀ شرور خطرناکتر و بیشتر است.
اگر چنانچه عالم فاسد بشود عالَم فاسد می‌شود.
بشر تا در سایۀ مسلسل و توپ و تانک می‌خواهد ادامۀ حیات بدهد، نمی‌تواند انسان باشد، نمی‌تواند به مقاصد انسانی برسد. آن وقتی مردم به مقاصد اسلامی و انسانی می‌رسند، و به کمال دانش و علم می‌رسند که قلم‌ها بر مسلسل‌ها غلبه کند، و دانش‌ها در بین بشر به آن‌جا برسد که مسلسل‌ها را کنار بگذارد و میدان، میدان قلم باشد، میدان علم باشد.
منبع:کلمات قصار ،پند ها و حکمت هایی از حضرت امام خمینی ره /موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)
پاسخ دهید