ظاهر قرآن و عترت مثل بقیّه  ى ظواهر اعتبار دارد و حجّت است، ظاهر قرآن مثل کتاب  ها، و ظاهر عترت مثل سایر انسان  ها؛ ولى در باطن با چیزهاى دیگر بسیار تفاوت دارند.قرآن مى  فرماید:

«قُلْ إِنَّمَآ أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُوحَىآ إِلَىَّ» بگو: همانا من بشرى مثل شما هستم، با این تفاوت که به من وحى مى شود. سوره ى کهف، آیه ى ۱۱۰٫

و نیز مى  فرماید: «وَ إِنَّهُو فِى أُمِّ الْکِتَـبِ لَدَیْنَا لَعَلِىٌّ حَکِیمٌ» قطعا قرآن نزد ما در امّ  الکتاب [= لوح محفوظ] داراى علوّ مرتبه و استوار است.سوره ى زخرف، آیه ى ۴

و پیامبر اکرم ـ صلّى  اللّه  علیه  وآله  وسلّم ـ به انگشت کُره ى ماه را دو نیم کرد. سوره ى قمر، آیه  ى ۱، «اقْتَرَبَتِ السَّـاعَهُ وَ انشَقَّ الْقَمَرُ»؛ (قیامت نزدیک گردید و ماه شکافته شد). نیز ر.ک: بحار الانوار، ج۱۷، ص۳۴۹؛ تفسیر قمى، ج۲، ص۳۴۰٫ در محضر آقاى ملاّ خلیل قزوینى ـ رحمه  اللّه   ـ عدّه  اى از متمدّنین سطحى نگر و ظاهرگرا راجع به قضیه  ى حضرت داوود ـ علیه  السّلام ـ که خداوند در قرآن مى  فرماید:

«وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ» آهن را براى او نرم نمودیم. سوره ى سبأ، آیه ى ۱۰٫

گفتند: منظور از این آیه که مى  فرماید آهن در دست حضرت داوود ـ علیه السّلام ـ نرم بود، آن است که به حضرت داوود ـ علیه  السّلام ـ نحوه ى ساختن کوره ى آهنگرى را یاد دادیم تا آهن را در کوره ى آتش بگذارد تا ملایم و انعطاف پذیر باشد، و از زمان او کوره ى آتش اختراع شد.

مرحوم قزوینى فرمود: او که پیغمبر خدا بود، و شما بعید مى  دانید که آهن در دست او نرم و به اختیار او باشد. این که چیزى نیست از بنده هم که پیغمبر نیستم این کار ساخته است. سپس یک مجمعه یا سینى از مس را که در برابرش بود، با دو انگشت مثل قیچى از وسط دو نیم کرد و فرمود: این گونه خداوند متعال آهن را در دست حضرت داوود ـ علیه  السّلام ـ نرم و ملایم نموده بود!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد