“باید حکیم و اهل محبت بود تا بتوان با حکمت و موعظه حسنه دعوت کرد وگرنه نمی توان به تنهایی با استدلال و برهان مردم را به سوی خدا هدایت کرد. البته در مراحلی از هدایت، استدلال و مجادله نیز به کار می آید، هر چند که استدلال به هدایت نمی انجامد. شیوه انبیا در هدایت مردم نیز مجادله نبوده است؛ «ادْعُ إِلى‏ سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ». طریق دعوت، حکمت و موعظه است و مجادله، طریق دفع خطر. استدلال‌ و برهان طریق مجادله با نفس و شیاطین بیرونی است. استدلال راه رسیدن نیست بلکه ابزاری برای مجادله با وساوس است.”