اوّلین گردانی که به شکل منظم در سال ۱۳۵۹، پس از آموزش به جنوب رفت، گردان «مسلم» بود. ما در خط «شیر» مستقر بودیم. خط شیر، جبهه‌ی اوّل دارخوین بود و «سلمانیه» و «محمدیه»، جبهه‌ی دوم بود. شهید حبیب اللهی در خط شیر، با آن استعداد خوب و تحرّک بالایی که داشتند، برای مسؤولان شناخته شدند. ما در آن زمان، برای تدارک خط و عبور از نخلستان و رسیدن به حاشیه‌ی «کارون»، مشکل داشتیم و محل نخلستان زیر آتش دشمن بود. مسأله‌ی تدارک خط هم خیلی مکافات داشت و گاهی منجر به زخمی شدن یا شهادت بچّه‌ها می‌شد. اوّلین طرحی که شهید حبیب اللهی ارایه دادند، حفر یک کانال بود و ایشان در آن‌جا اجرای آن طرح را شخصاً به عهده گرفت و حدود پانصد متر، با یک بیل مکانیکی در نخلستان، یک کانال حفر کردند. با این‌که دشمن آتش زیاد می‌‌ریخت، ولی مانع کار او نشد. نمی‌دانم قبلاً ایشان با بیل مکانیک کار کرده بود یا نه؟ ولی این کار را انجام داد. حفر این کانال، کمک زیادی به نیروهای ما کرد و آن‌جا بود که استعداد درخشان ایشان، برای ما بیشتر روشن شد.[۱]

فرماندهی و مدیریّت، شهید رضا حبیب اللهی، ص ۳۷ و ۳۸٫ 

[۱]. عاشق صادق، ص ۱۰۸٫