به گفته‌ی ابن اعثم:

پس از جعفر، برادرش عبد الرّحمن بن عقیل به میدان رفت، در حالی که این‌گونه رجز می‌خواند:

پدرم عقیل است، پس جایگاه مرا بشناسید. هاشم و هاشمیان برادران منند؛

بزرگان صدق و سروران قرآن، و این حسین (ع) است سرفراز و سربلند.

و جنگید تا شهید شد. رحمت خدا بر او باد!

 قال ابن أعثم:

و خرج من بعده أخوه عبد الرّحمن بن عقیل بن أبی‌طالب و هو یرتجز و یقول:

أَبِی عَقِیلٌ فَاعْرِفُوا مَکَانِی            مِنْ هَاشِمٍ وَ هَاشِمٌ إِخْوَانِی‏

کُهُولُ صِدْقٍ سَادَهُ الْأَقْرَانِ            هَذَا حُسَیْنٌ شَامِخُ الْبُنْیَان‏

فقاتل حتّی قُتل (رحمه الله).[۱]

[۱]– الفتوح ۵: ۱۲، مقتل الخوارزمی ۲: ۲۶، المناقب لابن شهر آشوب ۱۰۵:۴، و البحار ۴۵: ۳۲ مع اختلاف فی الاشعار و العوالم ۱۷: ۲۶۷، مقتل ابی الحرار: ۲۲۳٫