به نقل ابن قولویه:
امام صادق (ع) فرمود: هر گاه خواستی به سوی قبر امام حسین (ع) بروی، روزهای چهارشنبه، پنج شنبه و جمعه را روزه بگیر… تا آن‌جا که فرمود: سپس به طرف قبر علیّ بن الحسین (علی اکبر) برو که پایین امام حسین (ع) است. چون آن‌جا ایستادی بگو:
«سلام و رحمت و برکات خداوند بر تو ای پسر پیامبر و پسر جانشین پیامبر و دختر پیامبر، و رحمت و برکات خداوند بر تو ای پسر پیامبر و پسر جانشین پیامبر و دختر پیامبر، و رحمت و برکات الهی چند برابر بر تو باد، تا وقتی که خورشید طلوع و غروب می‌کند. سلام بر تو و بر جسم و جان تو. پدر و مادرم فدای تو ای سر بریده و کشته‌ی بی‌گناه! پدر و مادرم فدای خون تو که با آن خون به سوی حبیب خدا پر کشیدی. پدر و مادرم فدای تو که پیش روی پدرت تقدیم خدا شدی، در حالی که شهادت تو را به حساب خدا می‌گذاشت و بر تو می‌گریست، دلش بر تو می‌سوخت، خون تو را با دستانش به اوج آسمان می‌پاشید که یک قطره هم برنمی‌گشت و هرگز آن سوز لحظه‌ی خداحافظی و وداع از پدرت آرام نمی‌گرفت. جایگاه شما نزد خداست، همراه نیاکان گذشته و مادرانت که در بهشت الهی برخوردارند. به درگاه الهی بیزاری می‌جویم از آن‌که تو را کشت و سر برید».
قال ابن قولویه:
حَدَّثَنِی أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَیْنِ الْعَسْکَرِیُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ جَمِیعاً عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِی حَمْزَهَ الثُّمَالِیِّ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ (ع) إِذَا أَرَدْتَ الْمَسِیرَ إِلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ (ع) فَصُمْ یَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ وَ الْخَمِیسِ وَ الْجُمُعَهِ (… إلی أن قال در منبع یافت نشد) : ثُمَّ صِرْ إِلَى قَبْرِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ فَهُوَ عِنْدَ رِجْلِ الْحُسَیْنِ فَإِذَا وَقَفْتَ عَلَیْهِ فَقُلِ:
السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ- وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ وَ ابْنَ خَلِیفَهِ رَسُولِ اللَّهِ وَ ابْنَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ مُضَاعَفَهً کُلَّمَا طَلَعَتْ شَمْسٌ أَوْ غَرَبَتْ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى رُوحِکَ وَ بَدَنِکَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی مِنْ مَذْبُوحٍ وَ مَقْتُولٍ مِنْ غَیْرِ جُرْمٍ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی دَمَکَ الْمُرْتَقَى بِهِ إِلَى حَبِیبِ اللَّهِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی مِنْ مُقَدَّمٍ بَیْنَ یَدِی أَبِیکَ یَحْتَسِبُکَ وَ یَبْکِی عَلَیْکَ مُحْتَرِقاً عَلَیْکَ قَلْبُهُ یَرْفَعُ دَمَکَ بِکَفِّهِ إِلَى أَعْنَانِ السَّمَاءِ- لَا یَرْجِعُ مِنْهُ قَطْرَهٌ وَ لَا تَسْکُنُ عَلَیْکَ مِنْ أَبِیکَ زَفْرَهٌ وَدَّعَکَ لِلْفِرَاقِ- فَمَکَانُکُمَا عِنْدَ اللَّهِ مَعَ آبَائِکَ الْمَاضِینَ وَ مَعَ أُمَّهَاتِکَ فِی الْجِنَانِ مُنَّعَمِینَ- أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ مِمَّنْ قَتَلَکَ.[۱]
[۱]– کامل الزّیارات: ۳۹۳ ح ۲۳ و ص ۴۱۵٫
پاسخ دهید