سیّد بن طاووس گوید:

نزد پدر برگشت و گفت: پدر جان! تشنگی مرا کشت و سنگینی زره بی‌تابم کرد. آیا آبی هست؟ امام گریست و فرمود: «پسر جان! از کجا آب بیاورم؟ اندکی دیگر بجنگ. به زودی جدّت رسول خدا (ص) را ملاقات می‌کنی و از جام سرشار او سیراب می‌شوی که دیگر پس از آن تشنه نگردی.»

 قال السّیّد بن طاووس

ثُمَّ رَجَعَ إِلَى أَبِیهِ وَ قَالَ: یَا أَبه الْعَطَشُ قَدْ قَتَلَنِی، وَ ثِقْلُ الْحَدِیدِ قَدْ أَجْهَدَنِی، فَهَلْ إِلَى شَرْبَهٍ مِنَ الْمَاءِ سَبِیلٌ؟

فَبَکَى الْحُسَیْنُ (ع) وَ قَالَ: «وَا غَوْثَاهْ یَا بُنَیَّ من أین آتى بالماء؟ قَاتِلْ قَلِیلًا فَمَا أَسْرَعَ مَا تَلْقَى جَدَّکَ مُحَمَّداً (ص) فَیَسْقِیَکَ بِکَأْسِهِ الْأَوْفَى شَرْبَهً لَا تَظْمَأُ بَعْدَهَا.»[۱]

[۱]– اللهوف: ۱۶۶، الفتوح لابن اعثم ۵: ۱۳۱، مثیر الاحزان: ۶۹ مع اختلاف یسیر.