«… برادر علیرضا، اگر من مخلص بودم، اگر اعمالم در درگاه خداوند مورد پسند بود، الان به سعادت خود، یعنی شهادت نائل آمده بودم. به خاطر این‌که من شب و روز دعایم شهادت در راه خداست، لکن مستجاب نشده، چون شهادت سعادت می‌خواهد. چون شهید وجدان بیدار تاریخ تشیّع است و کسی وجدان بیدار تاریخ می‌شود که زندگی‌اش سراسر اخلاص و خادمی در راه حق باشد…»
«… برادر جواد، شما به این فکر هستید که شهادت سعادت می‌خواهد؛ خوب فکری است.
اما خود را چه بگویم که به این فکرم که مبارزه در جبهه‌ی حق کلی سعادت می‌خواهد که من از آن سعادت بویی هم نبرده‌ام. برادرم جواد! در نامه، نوشته‌ای که جای افراد لایقی مثل شما خالی است… اگر من لایق بودم الان پیش شما بودم، همین دال بر نالایقی من است…»
این قسمت‌هایی از مکاتباتی بود که بین شهیدان علیرضا غلامی و جواد فروتن در تاریخ‌های ۱/۲/۶۰ و ۴/۲/۶۰ انجام گرفته است. این دو، چند ماه بعد در خرداد ماه و شهریور ماه سال ۶۰ به ملکوت اعلی می‌پیوندند.
رسم خوبان ۲۲ – شوق شهادت، ص ۶۸ و ۶۹٫/ تا ساحل سپید سعادت، ص ۱۷۸٫
پاسخ دهید