بابا فغانی شیرازی از شاعران قرن ۹ و ۱۰ هجری است. او متخلّص به فغانی بود که البتّه ابتدا سکّاکی تخلّص میکرد.
تاریخ ولادتش نامعلوم است ولی در سال ۹۲۵ ق درگذشت. مدفن او را مشهد مقدّس نوشته‌اند.
عنایت اهل بیت علیهم السّلام او را در مسیر ولایت و محبّت و نیز طریق سرودن برای آن بزرگواران قرار داد.
دیوان بابا فغانی شیرازی مجموعه اشعار اوست که به تصحیح احمد سهیلی خوانساری جمع آمده و توسّط انتشارات اقبال چاپ است.
یکی از تألیفات این جانب (جواد هاشمی «تربت») کتابی است با نام «به عیّوق می‌رسد» که به بازتاب بند دوم محتشم کاشانی در شعر عاشورایی پرداخته و شعر آشوب یکی از ۱۲۸ اثری است که در آن کتاب آمده است. این اثر توسّط انتشارات محمل در سال ۱۳۹۵ منتشر شده است.
این شعر، بند دوم از ترکیب بند (۶ بند) اوست و ۱۰ بیت دارد:
هر گل که بر دمید ز هامون کربلا[۱]
دارد نشان تازه‌ی مدفون کربلا
پروانه‌ی نجات شهیدان محشر است
مهر طلا ببین شده گلگون کربلا
در جست‌وجوی گوهر یک‌دانه‌ی نجف
کردم روان دو رود به جیحون کربلا
نیل است هر عشور به بیت الحزن، روان
از دیده‌های مردم محزون کربلا
در هر قبیله، از قِبَل خوان اهل بیت
ماتم رسیده‌ای شده مجنون کربلا
بس فتنه‌ها که بر سر مروانیان رسید
وقت طلوع اختر گردون کربلا
بردند داغ فتنه‌ی آخرْ زمان به خاک
مرغانِ زخم خورده‌ی مفتون کربلا
گرگان پیر، دامن پیراهن حسین
ناحق زدند در عرقِ خون کربلا
خونابه‌ی روان جگرپاره‌ی رسول
در هر دیار سر زده بیرون کربلا
این خون نه اندکی است که پنهان کند کسی
شاید کز این مکابره[۲]، توفان کند کسی
منابع: اثرآفرینان، دیوان بابا فغانی شیرازی، اشک خون
[۱]. دیوان بابا فغانی شیرازی، ص ۵۸٫
[۲]. معارضه، منازعه، مجادله، ستیزه.
پاسخ دهید