در این متن می خوانید:
    1. قال الاربلیّ:

اربلی گفته است:

برخی از یاران و اصحاب در سوگ فاطمه (ع)، بلکه اهل بیت (ع) از قول قاضی ابوبکر بن ابی قریعه برایم چنین سرود:

ای کسی که همیشه هر مسأله دشوار و پیچیدهای کوچک یا بزرگ از او، پرسش می‌شود.

پرده از آن برمدار، چه بسا زیر آن، مرداری باشد.

چه بسا پوشیده‌ای که همانند طبل از زیر حوله‌ای هویدا گردد.

پاسخ مهیا است ولی من از ترس پنهانش می‌سازم

اگر آمادگی مردم نبود، خلیفه سیاستش را لغو می‌کرد.

شمشیرهای دشمنانش همیشه به قصد کشت بر ما، فرود آمد.

رازهایی درباره‌ی اهل بیت محمّد (ص) که بسیار طراوت و تازگی داشت پخش می‌کردم که از آنچه، مالک و ابو‌حنیفه روایت کرده‌اند، شما را بی‌نیاز می‌کند.

به شما گوشزد می‌کنم که حضرت حسین (ع) در روز سقیفه به این مصیبت،‌گرفتار گشته  و شهید شد

چرا فاطمه (ع) بزرگوار شبانه دفن گردید؟

به خاطر حمایت «شیخین» از هجوم و حمله به خانه بلند مرتبه او

آه! که دختر محمّد (ص) با غم و غصّه و اندوه از دنیا رفت.

قال الاربلیّ:

أَنْشَدَنِی بَعْضُ الْأَصْحَابِ لِلْقَاضِی أَبِی بَکْرِ بْنِ أَبِی قَرِیعَهَ رَحْمَهَ اللَّهِ تَعَالَى:

          یَا مَنْ یُسَائِلُ ذَائِباً                             عَنْ کُلِّ مُعْضِلَهٍ سَخِیفَهٍ

             لَا تَکْشِفَنَّ مُغَطًّى                           فَلَرُبَّمَا کَشَفْتَ جِیفَهً

             وَ لَرُبَّ مَسْتُورٍ بَدَا                           کَالطَّبْلِ مِنْ تَحْتِ الْقَطِیفَهِ

             إِنَّ الْجَوَابَ لَحَاضِرٌ                لَکِنَّنِی أُخْفِیهِ خِیفَهً

             لَوْ لَا اعْتِدَاءُ رَعِیَّهٍ                            أُلْقِی سِیَاسَتَهَا الْخَلِیفَهَ

             وَ سُیُوفُ أَعْدَاءٍ بِهَا                هَامَاتُنَا أَبَداً نَقِیفَهٌ

             لَنَشَرْتُ مِنْ أَسْرَارِ آلِ             مُحَمَّدٍ جُمَلًا طَرِیفَهً

             تُغْنِیکُمْ عَمَّا رَوَاهُ                           مَالِکٌ وَ أَبُو حَنِیفَهَ

وَ أَرَیْتُکُمْ أَنَّ الْحُسَیْنَ                        أُصِیبَ فِی یَوْمِ السَّقِیفَهِ

وَ لِأَیِّ حَالٍ لُحِّدَتْ                             بِاللَّیْلِ فَاطِمَهُ الشَّرِیفَهُ

وَ لِمَا حَمَتْ شَیْخَیْکُمُ                          عَنْ وَطِْی حُجْرَتِهَا الْمُنِیفَهِ

أَوْهِ لِبِنْتِ مُحَمَّدٍ                                مَاتَتْ بِغُصَّتِهَا أَسِیفَهَ[۱]

 

 


[۱]. کشف الغمه: ۱: ۵۰۵٫