همه مراجع: این گونه ضعف و سستى ها تا حدودى لازمه روزه است و براى نوع افراد پیش مى آید و به جهت آن نمى توان روزه را خورد ؛ ولى اگر ضعف به قدرى باشد که معمولاً نمى شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.[۱]

 تبصره. البته انسان مى تواند در این شرایط به مسافرت برود (حداقل ۵/۲۲ کیلومتر) و روزه خود را بخورد و به وطن برگردد. در این صورت لازم نیست تا مغرب از خوردن و آشامیدن خوددارى کند و بعد از ماه رمضان، قضاى آن را به جا آورد و کفاره هم ندارد.

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – توضیح‏المسائل مراجع، م ۱۵۸۳٫