اصطلاح انزال زودرس وقتى به کار مى رود که انزال پیش از دخول یا فوراً پس از آن صورت گیرد به طورى که لذت جنسى را مختل کند. در این صورت ارضاى خانم ها مختل مى شود، خسته و عصبانى مى گردند و واکنش هاى منفى از خود نشان مى دهند. انزال زودرس مى تواند به صورت اولیه باشد؛ یعنى به دلیل اضطراب و ضعف اعتماد به نفس رخ دهد و مى تواند ثانویه باشد؛ یعنى فشارهاى روحى، نگرانى هاى اقتصادى یا برخى داروها عامل انزال زودرس باشد.[۱] از این رو مناسب است روش هایى به کار برده شود که انزال به تأخیر افتد. اینک به بخشى از این روش ها اشاره مى کنیم:

۱ – هرگاه براى مرد احساس اوج لذت جنسى اتفاق افتاد براى چند دقیقه عقب نشینى کند. با تکرار این کار توسط مرد، انزال عقب مى افتد و ارگاسم هماهنگ میان زن و شوهر به وقوع مى پیوندد.

۲ – در صورتى که در طول هفته مقاربت ها به حداکثر برسد، انزال زودرس خودبه خود رفع مى شود؛ بنابراین همسرانى که در هفته یک بار مقاربت دارند، باید دست کم چهار یا پنج بار مقاربت را در برنامه رفتار جنسى بگنجانند تا از این راه حساسیت زوجین و به خصوص مرد کمتر شود و بتواند از آمیزش طولانى تر و لذت بخش تر برخوردار شوند.

۳ – استفاده از کاندوم باعث کاهش سطح تماس و فشار مى شود و بر همین اساس، انزال دیرتر انجام مى گیرد.[۲]

۴ – نوازش ها و معاشقه هاى پیش از آمیزش را خیلى طولانى نکنید و تنها تا آن اندازه که همسرتان به مرحله آمادگى برسد، ادامه دهید.

۵ – به محض احساس نزدیک شدن به لحظه انزال، عضلات میان دو ران و مقعد خود را سست کنید و در همان حال با دهان، نفس آرام و عمیق بکشید.[۳]

۶ – به علت اینکه منشأ اصلى انزال زودرس اضطراب است، توصیه مى شود آمیزش در مکانى آرام، بدون تنش و صدا و مقدارى تاریک، انجام شود.

۷ – در موقع آمیزش، مرد زیر قرار گرفته و زن روى او قرار بگیرد و از این طریق، تنش هاى روانى مرد کاهش پیدا کند؛

۸ – از تقویت جسمانى بدن با غذاهایى همانند عسل، پیاز، کباب برّه، دل و قلوه و… دریغ نشود.

با این روش ها مى توان از انزال زودرس که خلاف انتظار زن و شوهر است، جلوگیرى کرد. اگر چنانچه با این روش ها مشکل حل نشد به روان شناس مراجعه شود.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:علی احمد پناهی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – لینکن رزمارى، از ناتوانى تا لذت جنسى، ترجمه فرشاد نجفى پور، ص۶۴٫

[۲] – على اسلامى نسب، درمان هاى جنسى، ص۶۶٫

[۳] – محمدرضا تقدمى، خستگى جنسى، ص۱۳۱٫