زخم‎های بدن امام†
مورخان، تعداد زخم‏های بدن امام حسین علیه السلام را گوناگون نوشته‎اند.
۱ – از امام صادق علیه السلام نقل شده که تعداد زخم‎های امام، ۳۳ زخم نیزه و ۳۴ ضربه شمشیر[۱] و در روایت دیگری از ایشان، ۳۳ زخم نیزه و ۴۴ زخم شمشیر و تیر [۲] و در روایت سوم از امام صادق ع بیش از ‎هفتاد ضربه شمشیر[۳] بوده است.
۲ – در روایتی، از امام باقر علیه السلام، تعداد جراحات وارده، بیش از۳۲۰[۴] و در خبر دیگری از آن حضرت، ۶۳ ضربه شمشیر یا نیزه و یا تیر نقل شده است.[۵]
۳ – در روایتی از امام سجاد علیه السلام تعداد جراحات، ۴۰ ضربه شمشیر و زخم نیزه نقل شده است.[۶]
۴ – برخی منابع، بیش از ۱۱۰ زخم در اثر اصابت تیر، نیزه و ضربه شمشیر در بدن یا پارگی در لبا‎س حضرت نوشته‎اند.[۷]
۵ – برخی دیگر، ۱۲۰ ضربه شمشیر، ۶ سنگ نوشته‎اند.[۸]
۶ – ابن‌سعد (مورخ مشهور اهل‌سنت)، ۳۳ زخم، نوشته است.[۹]
۷ – علی‌بن‌محمد عمری و ابن‌عنبه (م ۸۲۸ ق) دو تن دیگر از مورخان و دانشمندان قرون گذشته، ۷۰ت زخم[۱۰] نوشته‎اند.
۸ – سید‌بن‌طاووس (عالم و دانشمند بزرگ شیعه)، برای امام در حال مبارزه، ۷۲ زخم[۱۱] و بعد از شهادت امام، نزدیک به ۱۸۰ زخم[۱۲] نیزه، تیر، شمشیر و سنگ را گزارش کرده است. گزارش‎ها در این مورد، آن قدر متفاوت است که به آسانی نمی‎توان یکی را ترجیح داد ‌. به نظر می‎رسد که تعداد جراحات، بیش از ۱۰۰ زخم بوده است، و شاید برخی از ارقام ناظر به کثرت جراحات امام بوده است، نه رقم دقیق، چنان‌که در برخی گزارش‎ها این امر چنین تأیید شده است که آن قدر تیر بر بدن امام† اصابت کرده بود که بدنش پوشیده از تیر شده بود.[۱۳]

منبع: پرسمان

پی نوشت ها

[۱] . طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۵۳.
[۲] . قاضی نعمان مغربی، شرح الاخبار، ج۳، ص۱۶۴ .

[۳] . شیخ طوسی، الامالی، ص۶۷۷، مجلس۳۷، ح ۱۰٫ [۴] . شیخ صدوق، الامالی، مجلس۳۱، ح۱، ص۲۲۸؛ ابن‌فتال
[۵] . مجلسی، بِحار الانوار، ج ۴۵، ص ۹۲، ح ۳۶.
[۶] . قاضی نعمان مغربی، دعائم الاسلام، ج۲، ص ۱۵۴.
[۷] . قاضی نعمان، شرح الاخبار، ج۳، ص ۱۶۴؛ طبری، دلائل‌الامامه، ص۷۲ .
[۸] . حمید‌بن‌احمد مُحَلّیٰ، الحدائق الْوَردِیَّه، ج۱، ص ۲۱۳.

[۹] . ترجمه‌الحسین و مقتله، فصلنامه تراثنا،‌ شماره۱۰، ص ۱۸۴.
[۱۰] . محمد‌بن‌علی‌ علوی (عمری)، اَلْمُجْدِی فی انساب الطالبیین، ص۱۹۴-۱۹۵.
[۱۱] . اَلْمَلْهُوف عَلیٰ قَتْلَی الطُّفُوف، ص۱۷۲.
[۱۲] . سعد السعود، ص۱۳۶ .
[۱۳] . ابن‌شهرآشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، ج۴، ص۱۲۰.