کلینی به سند خویش از امام صادق (ع) روایت کرده که آن حضرت فرمود:

حضرت فاطمه (ع) پس از وفات پدرش هفتاد و پنج روز زیست، او در این مدّت نه شاد بود و نه خندان، هر هفته دو بار در روزهای دوشنبه و پنجشنبه به سر مزار شهدای اُحُد می‌رفت و می‌فرمود: جایگاه پیامبر اکرم (ص) و فرستاده‌ی خدا، این‌جا بود و محل لشگرمشرکان این‌جا.

روی الکینیّ:

عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ، عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: سَمِعْتُهُ یَقُولُ: عَاشَتْ فَاطِمَهُ (ع) بَعْدَ أَبِیهَا خَمْسَهً وَ سَبْعِینَ یَوْماً لَمْ تُرَ کَاشِرَهً وَ لَا ضَاحِکَهً. تَأْتِی قُبُورَ الشُّهَدَاءِ فِی کُلِّ جُمْعَهٍ مَرَّتَیْنِ: الْإِثْنَیْنَ وَ الْخَمِیسَ فَتَقُولُ: هَاهُنَا کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) هَاهُنَا کَانَ الْمُشْرِکُونَ.^[۱]

[1] ـ الکافی ۳: ۲۲۸و ۴: ۵۶۱٫