سؤال: معناى جمله «فَاذْکُرُونِىآ أَذْکُرْکُمْ» سوره  ى بقره، آیه  ى ۱۵۲٫ (پس مرا یاد کنید، تا شما را یاد کنم.) چیست؟

جواب: در برخى تفاسیر، معناى آن این گونه ذکر شده است:

« أُذْکُروُنى بِالدُّعآءِ،أَذْکُرْکُمْ بِالاْءِجابَهِ. »ر.ک روایت منقول در: المیزان، ج ۱، ص ۳۴۱؛ مجمع الزوائد هیثمى، ج ۱۰، ص ۱۴۹؛ المعجم الصغیر طبرانى، ج ۲، ص ۹۲؛ کنزالعمّال، ج ۱۵، ص ۸۷۴؛ الدر المنشور، ج ۱، ص ۱۴۹ و… مرا با دعا یاد کنید، تا من نیز با اجابت آن، شما را یاد کنم.

و در روایات شارحه ى مرویّه آمده است:

« أَنَا مَعَ عَبْدى إِذا ذَکَرنى؛ فَمَنْ ذَکَرَنى فى نَفْسِهِ،ذَکَرْتُهُ فى نَفْسى؛ وَ مَنْ ذَکَرَنى فى مَلَأٍ، ذَکَرْتُهُ فى مَلَأٍ خَیْرٍ مِنْهُ. » مستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۲۹۸٫ نیز ر.ک: اصول کافى، ج ۲، ص ۴۹۸؛ وسائل الشّیعه، ج ۷، ص ۱۵۹؛ مستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۲۹۷؛ شرح نهج البلاغه، ج ۱۰، ص ۱۵۴؛ عدّه الداعى، ص ۲۴۸٫ هرگاه بنده  ام مرا یاد کند، من با اویم. بنابراین، هر کس مرا در دل خود یاد کند،او را در نزد خود یاد مى  کنم؛ و هر کس مرا در میان گروهى یاد کند، او را در میان گروهى بهتر از آن یاد خواهم نمود.

« ذَکَرَنى فى مَلَأٍ » یعنى مَلَأ را به یاد خدا منتفع کند و خود نیز به ذکر خدا منتفع شود، و « ذَکَرْتُهُ فى مَلَأٍ » یعنى « نافِعینَ بِذِکْرى لَه. »؛ (او را در میان گروهى بهتر از آدمیان یاد مى  کنم) به گونه  اى که آن  ها از این که او را یاد مى  کنم، بهره مى  برند.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد