شیخ طوسی روایت کرده است:
آن حضرت گفت: «خدایا! ای بلند مرتبه! ای بزرگ شوکت! ای سخت انتقام گیرنده! ای بی‌نیاز از آفریده‌ها! ای گسترده کبریاء! ای که به هر چیز که بخواهی توانایی!رحمتت نزدیک، و عده‌ات راست، نعمتت فراوان، آزمایشت نیکوست. آن‌گاه که بخوانندت نزدیکی، به آنچه آفریده‌ای احاطه داری، توبه‌ی توبه‌کنندگان را می‌پذیری، بر آنچه اراده کنی توانایی و در پی هر چه باشی به آن می‌رسی. اگر شکرت کنند، شکرپذیری، اگر یادت کنند یاد می‌کنی. تو را از روی نیاز می‌خوانم و با تهیدستی به درگاهت مشتاقم و خائفانه به آستانت روی می‌آورم و با اندوه، به درگاهت می‌گریم و از روی ناتوانی از تو یاری می‌خواهم و بسنده‌کنان بر تو تکیه می‌کنم. بین ما و این گروه داوری کن. اینان ما را فریب دادند و یاری‌مان نکردند. با ما از در نیرنگ درآمدند و ما را کشتند. ما عترت پیامبر تو و فرزندان حبیب تو محمّد بن عبدالله (ص) هستیم؛ آن که او را به رسالت برگزیدی و او را امین وحی خویش قرار دادی. پس برای ما از کارمان گشایش و رهایشی قرار بده، به رحمت خودت، ای مهربانترین مهربانان.»
روی الطّوسی:
أنّه (ع) قال: «اللَّهُمَّ انْتَ مُتَعالِی الْمَکانِ، عَظِیمُ الْجَبَرُوتِ، شَدِیدُ الْمُحالِ، غَنِیٌّ عَنِ الْخَلائِقِ، عَرِیضُ الْکِبْرِیاءِ، قادِرٌ عَلى ما یَشاءُ، قَرِیبُ الرَّحْمَهِ، صادِقُ الْوَعْدِ، سابِغُ النِّعْمَهِ، حَسَنُ الْبَلاءِ،
قَرِیبٌ إِذا دُعِیتَ، مُحِیطٌ بِما خَلَقْتَ، قابِلُ التَّوْبَهِ لِمَنْ تابَ الَیْکَ، قادِرٌ عَلى ما أَرَدْتَ، وَ مُدْرِکٌ ما طَلَبْتَ وَ شَکُورٌ إِذا شُکِرْتَ، وَ ذاکِرٌ إِذا ذُکِرْتَ، ادْعُوکَ مُحْتاجاً، وَ ارْغَبُ الَیْکَ فَقِیراً، وَ افْزَعُ الَیْکَ خائِفاً، وَ أَبْکِی الَیْکَ مَکْرُوباً، وَ اسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفاً وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً، احْکُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ قَوْمِنا، فَانَّهُمْ غَرُّونا خدعونا وَ خَذَلُونا وَ غَدَرُوا بِنا وَ قَتَلُونا، وَ نَحْنُ عِتْرَهُ نَبِیِّکَ وَ وُلْدِ حَبِیبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ، الَّذِی اصْطَفَیْتَهُ بِالرِّسالَهِ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلى وَحْیِکَ، فَاجْعَلْ لَنا مِنْ أَمْرِنا فَرَجاً وَ مَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ یا ارْحَمَ الرَّاحِمِینَ!»[۱]
[۱]– مصباح المتهجّد: ۸۲۷، الاقبال لسیّد بن طاووس: ۶۹۰، البحار ۱۰۱: ۳۴۸، مقتل الحسین (ع) للمقرم: ۲۸۲٫
پاسخ دهید