در راه حمید باکری چشمش به چند جفت پوتین و شلوار خورد، ماشین را نگه داشت. وسایل را جمع کرد و درون ماشین گذاشت. و گفت:

«این وسایل که حاصل دست رنج پابرهنگان و فقراست، بایستی حفظ شوند.»[۱]

تقوای مالی، شهید حمید باکری، ص ۵۰٫

[۱]. گمشدگان مجنون، صص‌ ۷۱ و ۷۴٫