روایت بسیار خوبی از نظر سند است که مرحوم مجلسی در مرآه العقول می‌فرماید: و الحدیثُ موثّق. این روایت از ابی‌‌بصیر است که می‌گوید شنیدم امام محمّد باقر (ع) می‌فرمود: «نافله‌ها، نواقص ـ معنوی ـ را که در اصل نماز واقع شده است،جبران می‌کند».
مثلاً شما نافله‌ی مغرب را می‌خوانی و اگر در نماز مغرب یک مقدار حواست پرت شده، یک نقصی داشته است، با نافله‌ی مغرب، آن ناقصی‌ها تکمیل می‌شود.
سپس امام باقر (ع) فرمودند: «أَوَّلَ مَا یُحَاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ الصَّلَاهُ» اوّلین چیزی که در روز قیامت بنده با آن محاسبه می‌شود، نماز است «فَإِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ مَا سِوَاهَا» اگر نماز قبول شد، سایر اعمال هم قبول می‌شود.
بعد امام باقر (ع) فرمودند: «اگر نماز، اوّل وقت خوانده شود، این نماز بالا می‌رود و بعد به صورت نوری به طرف نمازگزار بر می‌گردد و به او می‌گوید: «حَفِظْتَنِی حَفِظَکَ اللَّهُ» مرا حفظ کردی، خدا تو را حفظ کند».
پس عزیزان، بیایید همه‌ی ما سعی کنیم، نماز اوّل وقت بخوانیم. با توجّه نماز بخوانیم. حدود نماز را حفظ کنیم تا وقتی نماز صعود کرد و بالا رفت، به صورت نورانی برگردد و در حقیقت نماز ما اسباب حفاظت از ما را فراهم نماید.
آقا امام محمّد باقر (ع) در ادامه می‌فرمایند: «امّا اگر نماز را در اوّل وقت نخواندی «بِغَیْرِ حُدُودِهَا» حدود نماز را هم رعایت نکردی ـ مانند نمازهایی که با سرعت خوانده می‌شود به گونه‌ای که رکوع و سجود و حدود آن صحیح انجام نشود، یا نمازگزار با قلب پر از حسد و زبان دروغ‌گو و شکم از حرام پر شده نماز بخواند، این نماز ـ به سوی نمازگزار بر می‌گردد؛ ـ حال شما عزیزان فکر می‌کنید چگونه بر می‌گردد؟ ـ امام باقر (ع) می‌فرماید: «وَ هِیَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَهٌ» این نماز سیاه هست و تاریک و می‌گوید: «ضَیَّعْتَنِی ضَیَّعَکَ اللَّهُ» ای نمازگزار! مرا ضایع کردی، خدا ضایعت کند!».[۱]
عزیزان! بیایید به سخنان امام باقر (ع) گوش بدهیم و نمازی بخوانیم مانند نماز امام باقر (ع) یا مانند نماز جَدّشان علی بن ابی‌طالب (ع) که شنیده‌اید، ایشان چگونه نماز می‌خواند و مناجات می‌کرد.
خدایا! به ما توفیق بده تا نماز خوب بخوانیم که نماز دعا و نور شود و به سوی ما برگردد.
خدایا! اگر ما تا به حال نمازی می‌خواندیم که سیاه بود و نفرین می‌شد و به ما بر می‌گشت، توفیق بده دیگر چنین نمازهایی نخوانیم.
وَ السَّلَامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
[۱]ـ کافی، ج ۳، ص ۲۶۸، ح ۴٫ سند حدیث موثق است (مرآه العقول، ج ۱۵، ص ۱۳).
پاسخ دهید