خود را مریض نمى دانیم وگرنه علاج آسان است. در روایت آمده است:« امام حسین ـ علیه السّلام ـ در گوش مردى چیزى فرمود، بعد از جدایى فورا تمام موى سر آن مرد سفید شد. »
با این حال، ما خود را در عِداد(شمار.) عبادالرّحمن( اشاره به آیه ى ۶۳ سوره ى فرقان.) مى شماریم، غافل از این که تمام اعضا و جوارح انسان فرداى قیامت براى کارهایى که انجام داده است شهادت مى دهند:«الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىآ أَفْوَ هِهِمْ وَ تُکَلِّمُنَآ أَیْدِیهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ» سوره ى یس، آیه ى ۶۵٫
امروز بر دهانشان مهر مى نهیم و دست هایشان با ما به سخن مى آیند و پاهایشان به آن چه که انجام مى دادند، شهادت مى دهند.
امروز بشر در فکر ضبط صداى حضرت داوود ـ علیه السّلام ـ است، غافل از این که ملایکه از عمل خود او عکسبردارى مى کنند، بلکه گفتار و صداى او را نیز ضبط مى نمایند.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
پاسخ دهید