خود را مریض نمى  دانیم وگرنه علاج آسان است. در روایت آمده است:« امام حسین ـ علیه  السّلام ـ در گوش مردى چیزى فرمود، بعد از جدایى فورا تمام موى سر آن مرد سفید شد. »

با این حال، ما خود را در عِداد⁽شمار.⁾ عبادالرّحمن⁽ اشاره به آیه ى ۶۳ سوره ى فرقان.⁾ مى شماریم، غافل از این که تمام اعضا و جوارح انسان فرداى قیامت براى کارهایى که انجام داده است شهادت مى دهند:«الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىآ أَفْوَ هِهِمْ وَ تُکَلِّمُنَآ أَیْدِیهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ» سوره  ى یس، آیه  ى ۶۵٫

امروز بر دهانشان مهر مى نهیم و دست هایشان با ما به سخن مى آیند و پاهایشان به آن چه که انجام مى دادند، شهادت مى دهند.

امروز بشر در فکر ضبط صداى حضرت داوود ـ علیه السّلام ـ است، غافل از این که ملایکه از عمل خود او عکسبردارى مى کنند، بلکه گفتار و صداى او را نیز ضبط مى نمایند.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد