همه مراجع (به جز بهجت): خیر، جایز نیست ؛ مگر آنکه معناى هر کلمه از عقد را جداگانه بداند و کلمات آن را صحیح ادا کند.[۱]

آیه اللّه  بهجت: بنابر احتیاط واجب، نمى تواند آن را به عربى بخواند ؛ مگر آنکه بخواهد ترجمه آن را به زبان فارسى و یا زبان دیگرى جارى کند. در این صورت احتیاط مستحب آن است که هر دو را بخواند (عربى و ترجمه آن).[۲]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – سیستانى، منهاج الصالحین، ج ۲، م ۳۶ و ۳۷ ؛ توضیح‏المسائل مراجع، م ۲۳۷۲ ؛ وحید، توضیح‏المسائل،۲۴۳۶ ؛ نورى، توضیح‏المسائل، م ۲۳۶۸٫

[۲] – بهجت، توضیح‏المسائل، م ۱۸۸۴٫