امام، خامنه اى و نورى: اگر کسى نمى تواند وارد آن مکان شود و آنها بترسند که به حرام بیفتند، ماندنشان در آنجا حرام است.[۱]

آیات عظام بهجت، سیستانى و وحید: اگر احتمال فساد برود، ماندنشان در آنجا حرام است ؛ هر چند طورى باشد که کس دیگر بتواند وارد شود.[۲]

آیات عظام تبریزى و فاضل: اگر کسى نمى تواند وارد آن مکان شود – در صورتى که احتمال فساد برود – ماندنشان در آنجا حرام است.[۳]

آیه اللّه  صافى: اگر کسى نمى تواند وارد آن مکان شود، ماندنشان در آنجا حرام است ؛ هر چند احتمال فساد ندهند و به گفت و گوهاى علمى و ضرورى بپردازند.[۴]

آیه اللّه  مکارم: اگر کسى نمى تواند وارد آن مکان شود، بنابر احتیاط واجب ماندنشان در آنجا حرام است ؛ هر چند احتمال فساد ندهند و به گفت و گوهاى علمى و ضرورى مانند آن بپردازند.[۵]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – توضیح‏المسائل مراجع، م ۲۴۴۵ ؛ نورى، توضیح‏المسائل، م ۲۴۴۱ و خامنه‏اى، استفتاء، س ۶۳۹ و ۶۲۷٫

[۲] – همان، م ۲۴۴۵ و وحید، توضیح‏المسائل، م ۲۵۹۰٫

[۳] – توضیح‏المسائل مراجع، م ۲۴۴۵٫

[۴] – توضیح‏المسائل مراجع، م ۲۴۴۵٫

[۵] – همان، م ۲۴۴۵٫