علامه مجلسی با سند خود از ابن عبّاس روایت کرده است که:

فاطمه (ع) در بیماری وفات پیامبر اکرم (ص) نزد ایشان رفت. حضرت فرمود: خبر رحلتم را داده‌اند، فاطمه (ع) گریست سپس حضرت فرمود: گریه مکن! تو پس از من هفتاد و دو روز و نصف روز، بیشتر نخواهی زیست و به نزد من خواهی آمد البته به من ملحق نخواهی شد مگر این‌که قبل از آن، میوه‌های بهشتی به تو هدیه خاهد گشت. فاطمه (ع) از این مژده پیامبر اکرم (ص) شاد و خندان شد.

روی المجلسیّ:

عَنْ الصَّدُوقُ، عَنِ السِّنَانِیِّ، عَنِ الْأَسَدِیِّ، عَنِ الْبَرْمَکِیِّ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ سُلَیْمَانَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ یَحْیَى، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ عَبَایَهَ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: دَخَلَتْ فَاطِمَهُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ (ص) فِی مَرَضِهِ الَّذِی تُوُفِّیَ فِیهِ قَالَ: نُعِیَتْ إِلَیَّ نَفْسِی، فَبَکَتْ فَاطِمَهُ، فَقَالَ لَهَا: لَا تَبْکِیِنَّ [لا تکبی] فَإِنَّکِ لَا تَمْکُثِینَ مِنْ بَعْدِی إِلَّا اثْنَیْنِ وَ سَبْعِینَ یَوْماً وَ نِصْفَ یَوْمٍ حَتَّى تَلْحَقِی بِی وَ لَا تلحقی بِی حَتَّى تُتْحَفَیْ بِثِمَارِ الْجَنَّهِ فَضَحِکَتْ فَاطِمَهُ (ع).^[۱]

[1]ـ البحار ۴۳: ۱۵۶ ح ۳ عن قصص الانبیاء.