از امام حسن عسکری (ع) روایت شده که:

در تفسیر این آیه «و از شما پیمانتان را گرفتیم که خون‌هایتان را نریزید و خودتان را از سرزمین‌هایتان بیرون نکنید. پس همه اقرار کردید در حالی که شاهد بودید. سپس این شمایید که خودتان را می‌کشید و گروهی از خودتان را از سرزمین‌هایشان بیرون می‌کنید و از روی گناه و تجاوز بر ضدّ آنان می‌شورید»، فرمود: پدرم از پدرانش از رسول خدا (ص) روایت کرده‌اند که فرمود: چون این آیه در مذمّت یهود نازل شد که عهدهای الهی را شکستند و از فرمان خدا روی برتافتند و رسول خدا را تکذیب کردند و پیامبران الهی را کشتند، رسول خدا (ص) فرمود: ای اصحاب من! آیا به شما خبر دهم که از یهود امّت من چه کسانی شبیه آنانند؟ گفتند: آری یا رسول خدا! فرمود: گروهی از بنی امیّه که می‌پندارند از امّت منند و خود را پیرو آیین من می‌پندارند، ولی برجستگان ذرّیه‌ی من و نسل پاک من و فرزندان دخترم را می‌کشند و آیین مرا دگرگون می‌کنند و سنّت مرا تغییر می‌دهند و فرزندانم حسن و حسین را می‌کشند، آن‌گونه که نیاکان این قوم یهود، زکریا و یحیی (ع) را کشتند. آگاه باشید! خداوند آنان را لعنت می‌کند، آن‌گونه پیشتر ایشان را لعنت کرد و خداوند بر بازماندگان نسل آنان تا روز قیامت، امامی را برمی‌انگیزد، هدایتگر و هدایت‌شده از نسل حسین که تا به آخر آنان را می‌کشد و انتقام خون جدّش حسین را می‌ستاند و در روز قیامت عذابی سخت‌تر دارند، و بد سرانجامی است.

آگاه باشید، لعنت خدا بر قاتلان حسین (ع) و دوستداران و یاوران آن قاتلان و بر آنان که بدون تقیّه، در ملعون بودن آنان شک کنند و درود خدا بر گریه‌کنندگان برحسین و عزاداران او. درود خدا بر هر کس که از روی مهربانی و عاطفه و دلسوزی بر حسین بگرید. درود خدا بر لعنت‌کنندگان بر دشمنان اهل بیت و بر آنان که دلی آکنده از خشم و نفرت از آنان دارند. هلا! که راضیان به کشتن حسین، در قتل او شریکند و کشندگان او و یاران و پیروانی گذشته و آینده‌ی آنان، از دین خدا به دورند. لعنت خدا و فرشتگان و همه‌ی مردم بر آنان باد.

آگاه باشید! خداوند به فرشتگان مقرّب خویش دستور می‌دهد اشک‌های گریه‌کنندگان بر عزای حسین (ع) را گرفته و گرد آورند و به خزانه‌ی بهشت ببرند و آن را با «آب حیات» بیامیزند تا هزار بار گواراتر و خوش‌بوتر گردد و فرشتگان مقرّب، اشک آنان را که در شهادت حسین و مصیبت او خوشحال و خندانند گرفته و به جهنّم می‌برند و با چرکاب‌های داغ جهنّم می‌آمیزند تا آن را هزار بار جوشان‌تر و عذاب‌آورتر سازد و خداوند عذاب دشمنان آل محمّد را در روز قیامت با این چرکابه‌های گدازان شدیدتر می‌کند.

روایات فراوانی از پیامبر اکرم (ص) درباره‌ی خبر دادن از شهادت فرزندش حسین (ع) نقل شده که برای پرهیز از طولانی شدن، از آوردن آن‌ها چشم می‌پوشیم. خواستاران به منابع آن رجوع کنند.

روی عن الإمام العسکریّ (ع):

فِی تَفْسِیرِ قَوْلِهِ تَعَالَى: «وَ إِذْ أَخَذْنا میثاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِماءَکُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ – ثُمَّ أَنْتُمْ هؤُلاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَکُمْ وَ تُخْرِجُونَ فَریقاً مِنْکُمْ مِنْ دِیارِهِمْ تَظاهَرُونَ عَلَیْهِمْ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ»[۱]. قَالَ لِی أَبِی عَن آبَائِهِ عَن رَسُولُ اللَّهِ: لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهُ فِی ذَمِّ الْیَهُودِ، الَّذِینَ نَقَضُوا عُهُودَ اللَّهِ وَ حَادُوا عَنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ کَذَّبُوا رَسُولُ اللَّهِ وَ قَتَلُوا أَنْبِیَاءَ اللَّهِ، فَقَالَ النَّبِیُّ (ص): یَا أَصْحَابِی أَ فَلَا أُنَبِّئُکُمْ بِمَا یُضَاهِیکُمْ مِنْ یَهُودِ أُمَّتِی؟ فَقَالُوا: بَلَى یَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَى آلِکَ فَقَالَ: قَوْمٌ مِنْ بَنِی أُمَیَّهَ یَزْعَمُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أَمُّتِی وَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِی، یَقْتُلُونَ أَفَاضِلَ ذُرِّیَّتِی وَ أَطَایِبَ أَرُومَتِی وَ ذُرِّیَّهَ ابْنَتِی وَ یَبْذُلُونَ شَرِیعَتِی وَ یَتْرُکُونَ سُنَّتِی وَ یَقْتُلُونَ وَلَدَیَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ کَمَا قَتَلَ أَسْلَافُ هَؤُلَاءِ الْیَهُودِ زَکَرِیَّا وَ یَحْیَى (ع)، أَلَا وَ إِنَّ اللَّهَ یَلْعَنُهُمْ کَمَا لَعَنَهُمْ من قبل وَ یَبْعَثُ اللَّهُ عَلَى بَقَایَا ذَرَارِیِّهِمْ یَوْمِ الْقِیَامَهِ إِمَاماً هَادِیاً مَهْدِیّاً مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ فیقتلهم عن آخرهم و یأخذ بثأر جدّه الحسین و لهم یوم القیامه أشدّ العذاب و بئس المصیر، ألا لعن الله قتله الحسین و محبّیهم و ناصریهم و الشّاکّین فی لعنهم من غیر تقیّه ألا و صلّى الله على الباکین على الحسین والمقیمین عزاءه، ألا و صلّى الله على من بکى على الحسین رحمه و شفقه و رقّه له، ألا و صلّى الله على اللاعنین لأعدائهم و الممتلین علیهم غیضاً و حنقاً، ألا و إنّ الرّاضین بقتل الحسین هم شرکاء قتلته، ألا و إنّ قتلته و أعوانهم و أشیاعهم و المتقدّمین و المتأخّرین براءه من دین الله و علیهم لعنه الله و الملائکه و النّاس أجمعین، ألا و إنّ الله یأمر ملائکته المقرّبین أن یتلقّوا دموع الباکین على مصاب الحسین (ع) فیجمعون دموعهم و ینقلونها إلى خزنه الجنان فیمزجونها بماء

الحیوان فیزید فی عذبها و طیبها و طعمها ألف ضعفها و إنّ الملائکه المقرّبین لیتلقّون دموع الفرحین الضّاحکین لقتل الحسین و مصاب الحسین فیلقّونها فی الهاویه فیمزجونها بحمیم جهنّم و صدیدها و غسّاقها و غسیلها فتزید فی شدّه حرارتها و عظیم عذابها ألف ضعفها یشدّد الله على المنقولین إلیها من أعداء آل محمّد فی عذابهم یوم القیامه.[۲]

* * *

و وردت روایات کثیره فی إخبار الرّسول (ص) عن شهاده ابنه الحسین (ع) ترکنا ذکرها، احترازاً عن التّطویل فمن أراد الاطّلاع علیها فلیراجع المصادر المذکروه فی الهامش.[۳]

[۱]– البقره: ۸۵٫

[۲]– تفسیر الامام العسکری (ع): ۳۶۷ ح ۲۵۷، المنتخب للطریحی: ۱۷۱ و اللفظ منه، عنه البحار ۸: ۳۱۱ ح ۷۹ مختصراً و ۴۴: ۳۰۴ ح ۱۷٫

[۳]– الامالی للصدوق: ۱۰۱ و ۱۱۷، کامل الزیارات: ۱۴۷، سلیم بن قیس: ۲۳۳، غایه المرام: ۱۹۹، بصائر الدرجات: ۵۰، الامالی للطوسی: ۳۶۷، عیون اخبار الرضا (ع) ۲: ۲۸، دلائل الامامه: ۱۰۰، فرائد السمطین ۲: ۱۰۳، اثبات الهداه ۱: ۵۲۹، البحار ۴۳: ۲۳۸، ۲۴۳ و ۴۴: ۲۳۸، ۲۵۰، ۲۵۹، ۳۰۲، العوالم ۱۷: ۱۳۵ و…