بالجمله این را داشته باش که: انسان، انسانیّتش به صورت نیست؛ چرا که صورت در دَرِ حمّام هم می‌کشند. و به جسمانیّت هم نیست؛ چرا که حیوانات خبیثه هم جسم دارند. و با شَرَه ]حرص و شهوت[ طعام و جماع هم نیست؛ چرا که خرس و خنزیر هم شَرَهشان بیشتر از تو است. و با غضب و قوّه‌ی انتقام هم نیست؛ چرا که سگ و گرگ هم قوّه‌ی غضبیّه‌‌ی‌شان خیلی است!

بلکه خاصّه‌ی انسانیّت که تو را انسان کند و در شرکاء دیگر یافت نشود، علم است و معرفت و اخلاق حسنه.

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۵۱