آیات عظام امام، خامنه اى، فاضل و نورى: کسى که در برخى مسائل به فتواى مجتهدى عمل کرده است، بعد از رحلت او مى تواند در همه مسائل بر تقلید او باقى بماند.[۱]

آیات عظام بهجت و مکارم: تنها در مسائلى که به آنها عمل کرده، مى تواند باقى بماند.[۲]

آیه اللّه  وحید: اگر مجتهدى که وظیفه انسان تقلید از او بوده (لااقل حیات او را درک کرده) از دنیا برود؛ تا وقتى که اعلمیت مجتهد زنده نسبت به او، برایش ثابت نشود (حتى در صورت تساوى)، باید به فتواى مجتهد میت عمل کند.[۳]

آیه اللّه  تبریزى: تنها در مسائلى که براى عمل یاد گرفته، مى تواند باقى بماند.[۴]

 آیه اللّه  صافى: کسى که در برخى مسائل، به فتواى مجتهدى عمل کرده و یا به قصد عمل یاد گرفته است، مى تواند در همه مسائل بر تقلید او باقى بماند.[۵]

آیه اللّه  سیستانى: کسى که در برخى مسائل، تصمیم داشته به فتواى مجتهدى عمل کند (هر چند عمل نکرده باشد)؛ بعد از رحلت او، مى تواند در همه مسائل بر تقلید او باقى بماند؛ مگر در موارد علم اجمالى بر تکلیف که بنابر احتیاط واجب باید هر دو فتوا را رعایت کند (مانند موارد اختلاف در قصر و تمام).[۶]

 تبصره. حکم یاد شده در جایى است که پس از فوت مجتهد، به فتواى مجتهد زنده عمل نکرده باشد؛ و گرنه حکم بازگشت از مجتهد زنده به مجتهد میت، در جاى خود ذکر شده است.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – خامنه‏اى، اجوبه‏الاستفتاءات، س ۳۴ و ۴۱؛ نورى، توضیح‏المسائل، م ۹؛ امام، توضیح‏المسائل، م ۹؛ فاضل، توضیح‏المسائل، م ۱۰٫

[۲] – مکارم، توضیح‏المسائل، م ۱۰؛ توضیح‏المسائل، م ۱۲ و ۱۳٫

[۳] – توضیح‏المسائل، م ۹٫

[۴] – استفتاءات، س ۱۴ و ۵۰٫

[۵] – جامع‏الاحکام، ج ۱، س ۲۰٫

[۶] – توضیح‏المسائل، م ۸٫