حضرت صدّیقه‌ی طاهره سلام الله علیها آیت الله العظمی است، آیت کبرای حق تعالی است که این آیه‌ی شریفه‌ی «إِنَّها لَإِحْدَى الْکُبَر»[۱] بر حسب روایت منظور حضرت فاطمه‌ی طاهره سلام الله علیها است. سلام خدا بر فاطمه‌ی طاهره سلام الله علیها و خدا در خطاب به این موجود متمرّد بدبخت ثابت شده، عاقبت به شر که عبرت همه‌ی ما است، او شش هزار سال عبادت کرده بود، همه آن‌ها بر باد رفت؛ ما که صد سال هم عمر نمی‌کنیم. یعنی این عبادت ما در برابر طوفان‌ها می‌ماند؛ اگر حواس ما نباشد، وضع ما بدتر از او خواهد بود. شش هزار سال عبادت کجا، صد سال غفلت کجا. یعنی در این شش هزار سال لحظه‌ای آرامش نداشت. این موجود در میان ملائکه مرتّب عبادت می‌کرد و رشد می‌کرد و مقامات جدید به دست می‌آورد. امّا در امتحان ولایت، در امتحان حکومت الهی سقوط کرد. گذشته‌های خود را هم سوزاند، عاقبت خود را هم خراب کرد. این است که: «لَوْ لَا أَنْتَ لَمْ یُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدِی»[۲] علی محک است. هر کسی هر چقدر جبهه رفته باشد، هر قدر نماز خوانده باشد، هر قدر احسان کرده باشد به شیطان نمی‌رسد. دست شیطان به دامن ولایت نرسید. خدا او را مخذول کرد. فرمود: «فَاخْرُجْ»[۳] او را خارج کرد. فرمود: «فَإِنَّکَ رَجیمٌ‏» او را طرد کرد. فرمود: «وَ إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتی‏ إِلى‏ یَوْمِ الدِّینِ‏»[۴] او را ملعون کرد. هم ملعون شد، هم مطرود شد، هم اخراج شد. این بدبختی‌ها و نکبت‌ها در فاصله گرفتن با ولایت است.

[۱]– سوره‌ی مدّثر، آیه ۳۵٫

[۲]– الأمالی (للصدوق)، ص۹۷٫

[۳]– سوره‌ی حجر، آیه ۳۴ و سوره‌ی ص، آیه ۷۷٫

[۴]– سوره‌ی ص، آیه ۷۸٫