روز دوشنبه مورخ ۲۴ مهر ماه ۱۴۰۲، درس اخلاق حضرت «آیت الله صدیقی» بعد از نماز جماعت مغرب و عشاء در مسجد جامع ازگل برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
- ما جنگ را برای براندازی جنگ انجام می‌دهیم
- مظلوم برای گرفتنِ حقوق خودش، حقّ جنگ کردن را دارد
- تَدبیر و روش رَزمندگی جُزء آموزه‌های دین اسلام است
- انسان باید تلاش کند تا بی‌دینی را از بین ببرد
- انسان هرگاه دید مساجد در خطر هستند، باید با تمام توان به میدان بیاید
- لُزوم مقابله با شُبهاتی که توسط برخی از مُزدوران در جامعه مطرح می‌شود
- روضه و توسّل به حضرت امام حسین (علیه السلام)
- دعا
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی[۱]».
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
ما جنگ را برای براندازی جنگ انجام می‌دهیم
فضای زمانی ما اقتضاء دارد که راجع به آیاتی که در جلسه‌ی گذشته تقدیم محضر شما کردیم، چند نکته‌ای را تقدیم بداریم و سپس هم نسبت به وظیفه‌ی خودمان اشاره‌ای داشته باشیم. در آیات سه گانه‌ی سوره‌ی مبارکه‌ی حجّ فرمود: «أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا[۲]»؛ اوّلین نکته این است که ما جنگ را در برابر جنگ انجام می‌دهیم. برخورد ما با یَهود و نَصاری و بَعثی و منافق برخورد با شَرارت و آتش‌افروزی و آدم‌کُشی و زورگویی است. «أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ»؛ ما هیچ‌گاه آغازگَر جنگ نیستیم. این یک قاعده است. در تمام جنگ‌هایی که وجود اَقدس نبیّ مکرّم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرماندهی مستقیم جنگ‌ها را بر عُهده داشتند و یا نماینده داشتند، پیش از آغاز جنگ دستور بر این بود که این‌ها را موعظه کنید، دعوت به دین کنید، حجّت را بر این‌ها تمام کنید. جنگِ ما جنگِ حقّ در برابر باطل است؛ جنگِ ما جنگِ نور در برابر ظُلمت است؛ جنگِ عدالت در برابر ظُلم و ستم است؛ جنگِ مظلوم علیه ظالم است. لذا تَصریح این است که «یُقَاتَلُونَ» اذن به کسی داده شد که مورد قِتال قرار گرفته است. آغازگَر دیگری است و این‌ها مُقاتَل شدند. این نکته‌ی اوّل است که ما جنگ را برای براندازی جنگ انجام می‌دهیم. کمااین‌که در مورد قِصاص هم به همین صورت است. انسانی که قاتل است، ما نمی‌خواهیم او را بکُشیم؛ بلکه می‌خواهیم قتل را بکُشیم. می‌خواهیم ریشه‌ی آدم‌کُشی در جامعه‌ی ما کَنده بشود. وقتی دست سارق قطع می‌شود، منظور عقده‌ای نیست که با یک انسانِ بدبختی که دستش به مال مردم دراز شده است، اَحکام جَزای اسلام با او می‌خواهد برخورد کند؛ بلکه می‌خواهد امنیّت مالی برقرار بشود. وقتی سرقت نااَمن شد، امنیّت مالی حاصل می‌شود. داشتنِ امنیّت در دسترسی به اَموال مَشروع، به این است که ما مُتجاوزین به اَموال دیگران را نااَمن کنیم. در مسأله‌ی حفظ خانواده هم به همین صورت است. خانواده‌ها وقتی امنیّت دارند و نظام خانواده آرامش دارد که نااَمن‌کنندگان نظام خانواده، مُروّجان فساد و فَحشاء، تشویق‌کنندگان به لُودگی و هَرزگی، وسوسه‌گَران زنان و دختران مردم نااَمن بشوند. باید گناه و فساد و قتل و هر نوع شَرارت مانند قاچاق و موادّ مَخدر نااَمن بشود. اگر آنها امنیّت پیدا کنند، همه‌چیز نااَمن می‌شود و دیگر امنیّتی برای زندگی باقی نمی‌ماند.
مظلوم برای گرفتنِ حقوق خودش، حقّ جنگ کردن را دارد
نکته‌ی دوّم این است که می‌فرماید: «بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا»؛ ولو الآن کسی با ما کاری ندارد، ولی سال‌ها قبل این‌ها با قدرت و امکاناتی که داشتند، آمده‌اند و هر اندازه‌ای که می‌توانستند، جوان‌های ما را کُشته‌اند، اَموال ما را بُرده‌اند، سرمایه‌های ما را غارت کرده‌اند، گَنجینه‌های ما را از بین بُرده‌اند. چون ما مظلوم هستیم، به حُکم این‌که به ما ظُلم شده است، ما حقّ جُبران آن را داریم. «بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا»؛ این مِلاک است. چرا کسی که به او حمله می‌شود، مأذون است که اقدام به قِتال کند؟ به مَعرکه بیاید و جنگ را مُشتعل کند؟ برای این‌که باید مظلوم ظالم را در سر جای خودش بنشاند. ظالم امتحان خودش را داده است. به مَحض این‌که ببیند مظلوم امکاناتی ندارد، عُرضه ندارد، غیرت ندارد، ظالم حدّی را نمی‌شناسد و مانند آتش است که باید آتش را خاموش کرد. اگر آتش خاموش نشد، تَر و خشک را می‌سوزاند. از این جهت این نکته‌ی دوّمی که در این آیه‌ی کریمه ذهن را متوجّه خودش می‌کند، این است که می‌فرماید: «بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا»؛ مظلوم برای گرفتن حقوق حقّه‌ی خودش که با ظلم از او گرفته شده است، حقّ جنگ جنگ دارد. لذا بعضی از مُزدوران داخلی کشور که در مورد حمله‌ی مُعجزه‌آسای رَزمندگان غَزّه می‌گویند که چرا این‌ها حمله کرده‌اند؟ این قرآن ماست، این کتاب الله ماست. ۷۰ سال آنها ظُلم کردند که هنوز هم ادامه دارد. اگر شما هر روز تلویزیون را روشن کنید، لُودرهای این‌ها کار می‌کنند، خانه‌ی مسلمانان را تَخریب می‌کنند، این‌ها را از خانه‌هایشان بیرون می‌کنند و تمام اَراضی که امروز آنها در آن ساکن هستند، مُتعلّق به این آواره‌های اردوگاه‌هاست. آنها را بی‌خانمان کردند، خانه‌هایشان را ویران کردند، بعد شهرک ساختند و سپس خودشان ساکن شدند و تا توانستند، کُشته‌اند. هرجایی توانسته‌اند، به صورت مُرتّب در حال کُشتن هستند. حال عدّه‌ای که گروه تربیت‌شده‌ی انقلاب ایران هستند، بحمدالله با یک برنامه‌ریزی بسیار پیچیده‌ای در یک زمان از ۹ نقطه ۴ هزار رَزمنده دَفعتاً و مانند آتش و صاعقه بر سر این ظالمینی ریختند که هیچ‌گاه فکر نمی‌کردند کسی بتواند این‌ها را از خانه‌هایشان بیرون بکشد، کسی بتواند به این‌ها در برابر ظُلم‌شان یک ضربه‌ی کاری وارد کند، بحمدالله این چَتربازها با اطّلاعات خوبی که داشتند، زن و بچّه‌ها را نکُشتند و با چَترهای خود به محیط‌های نظامی وارد شدند و چه ورود زیبایی داشتند! چه نظم و برنامه و طَرحی داشتند. این‌که مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه‌ای (مُدّ ظلّه العالی) فرمودند: من به پیشانی و بازوهای طراحان این حمله و هُجوم بوسه می‌زنم و به این بوسه هم افتخار می‌کنم. این خیلی حرف بزرگی است. ایشان نایب امام زمان (ارواحنا فداه) هستند، ایشان در اُوج شریعت بلندگوی خداوند متعال هستند، بلندگوی امام زمان (ارواحنا فداه) هستند که چنین مطلبی را مطرح می‌کنند. بنابراین این حقّ این‌هاست. این کلمه‌ی «أُذِنَ» هم از مُباح تا مُستحبّ و واجب را شامل می‌شود. مَراتب و جایگاه‌ها تفاوت دارد. انسان در جایی می‌تواند این کار را الآن انجام ندهد و یک زمان دیگری انجام بدهد. یک جایی رُجحان دارد و در جای دیگری هم واجب است و اگر الآن انجام ندهد، دیگر فرصت را از دست داده‌ایم. «إِضَاعَهُ الْفُرْصَهِ، غُصَّهٌ[۳]»؛ هرکسی فرصت را از دست داد، بعد غُصّه خواهد خورد. فُرصت تحصیلی، فُرصت خودسازی، فُرصت کَسب کَمال، فُرصت تأمین مَعاش و همه‌ی این‌ها یک زمانی دارد. اگر انسان از زمان آن استفاده نکرد، تضییع عُمر و تضییع وقت کرده است و بعد هم طبیعتاً گرفتار نَدامت و پَشیمانی و حَسرت می‌شود. لذا در دین ما فرموده‌اند: «اِغتَنِمُوا الفُرَص[۴]»؛ فُرصت‌‌ها را بشناسید و فُرصت‌‌ها را از دست ندهید. حداکثر استفاده را از فُرصت‌‌ها داشته باشید.
تَدبیر و روش رَزمندگی جُزء آموزه‌های دین اسلام است
نکته‌ی بعدی این است که این‌ها می‌گویند چرا این‌ها حَمله کردند که حال این اندازه خسارت بدهند؟ در جنگ که نُقل و نبات خیرات نمی‌کنند. جنگ یعنی تحمّل ویرانی، تحمّل جانبازی و تحمّل داغ. از دیرباز که جامعه‌ی بَشری به ظُلم ظالمین و اِستثمار مُستکبرین مُبتلا شده است، گروهی که به پا خواسته‌اند طبیعی است که کُشته داده‌اند، ویرانی بوده است، دَربه‌دَری بوده است، اسارت بوده است؛ ولی «نابُرده رَنج، گَنج مُیسّر نمی‌شود». و این‌هایی هم که حَمله کرده بودند، حساب این چیزها را کرده بودند. تمام عواقب آن را در نظر گرفته بودند. مگر در ایران ما در ۸ سال دوران دفاع مقدّس، شهرهای ما موشک‌های کَمی را دیدند؟ مگر تعداد کمی بُمب بر سر ما ریختند؟ مگر دِزفول را به آن صورت زیر آتش مُستمر و شدید قرار ندادند؟ مگر آبادان، قصر شیرین و شهرهای مَرزی ما را ویران نکردند؟ مگر تعرّضی به خانواده‌های مَرزنشین‌ها نشد؟ مگر از زنان و مردان ما اسیر نگرفتند؟ اما حالا چون می‌خواهند اسیر بگیرند، از ترس این‌که نکند ما را بکُشند، ما بیاییم و خودمان را بکُشیم؟ این‌که نمی‌شود. لذا این قانونِ خلقت است، این سُنّت خداوند متعال است که اگر دفاع باشد، اگر در برابر جنگ، جنگ بود، در برابر تعدّی «فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَیْکُمْ[۵]»، به آن مقداری که آنها به شما تَعدّی کردند، شما هم مقابله کنید. به سُراغشان بروید. تَعبیر، تَعبیرِ تعدّی است؛ «فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَیْکُمْ». بنابراین تَقاص از ظلم، نشاندن ظالم در سر جای خودش با قدرت بازو و با تدبیرِ رزمندگی و مهارت، جُزء مُصرّحات قرآن کریم است، سنّت پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) است، رَوش حضرت امیرالمؤمنین (علیه الصّلاه و السّلام) است و جُزء آموزه‌های جدّی دینِ ماست.
انسان باید تلاش کند تا بی‌دینی را از بین ببرد
نکته‌ی بعدی این است که مَقصد از جنگ و حمله چه چیزی است؟ این‌جا مَقاصد و اَهداف مختلفی را می‌بینیم که قرآن کریم به ما آموخته است. در یک‌جا فرموده است: «قَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَکُونَ فِتْنَهٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلَّهِ[۶]»؛ جنگ برای دین است. برای این‌که بی‌دینی به صورت کامل از جامعه‌ی شما رَخت بَربندد و دین در شُئونِ زندگی شما حاکم باشد و فتنه‌ای برقرار نشود، قِتال کنید؛ «قَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَکُونَ فِتْنَهٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلَّهِ». این اساس و مِحور و بلندا و قُلّه‌ی هَدفی که اسلام مَطرح فرموده است، این است که شما بخاطر این‌که دین را گُسترده کنید و بی‌دینی که سُقوط است، بی‌دینی که ضایع‌کردنِ اَبدیّت است، بی‌دینی که جهنّمی شدن است، بی‌دینی که مَحروم از فضائل دُنیوی و سعادت اُخروی است، این بی‌دینی مَرَض است، بی‌دینی عارضه است، بی‌دینی تَخریب است، بی‌دینی ویرانیِ انسانیّت است و باید با بی‌دینی بجَنگید. لذا خیلی صَریح و زیبا عالی‌ترین هَدف در جنگ این است که انسان برای دین خود بجَنگد. انگیزه‌ی او اطاعت از دین و استقرار دین بر روی زمین باشد. در یک آیه‌ی دیگری فرمود: «وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ[۷]»؛ شما خیال نکنید این انقلابی که در ایران واقع شد و مردم ما به صورت کَفن‌پوش در روز ۱۵ خرداد آمدند و با خون جَنگیدند که نه اسلحه‌ای داشتند و نه امکانات جنگی داشتند؛ ولی آمدند و خون خودشان را حَربه قرار دادند و این تَعبیر «خون بر شمشیر پیروز است» که از فرهنگ سازی‌های امامِ راحلِ عظیم الشأنِ ما (رضوان الله تعالی علیه) بود، در امامزاده جعفر در شهر وَرامین و در شهر پیشوا اَشخاص به صورت کَفن‌پوش بعد از دستگیری حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) به میدان آمدند و خون خودشان را نثار کردند. تأثیر این خون از مُسلسل کم‌تر نبود، از توپ و تانک کم‌تر نبود. این یک شُوکی بود که بر دستگاه وارد کرد و مردم را بیدار کرد و به مردم غیرت تَزریق کرد. و این خون‌های دیگری را هم جَذب کرد. مُدام قُربانگاه‌های دیگر یکی پس از دیگری تشکیل شد. در استان‌های مختلف مردم به میدان آمدند و آماجِ گُلوله‌ها قرار گرفتند. این کار بعد از سال مُنجر به آمدن حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) و تشکیل حکومت اسلامی شد. این حکومت تحوّل جهانی بود و فقط تحوّل ایرانی نبود. این حاکمیّت یک جریان بود، این صُدور یک تفکّر به خارج از مَرزها بود که با انقلاب اسلامی ایران و تشکیل حکومت ولایت فقیه که رَسماً نشانِ غدیر و نشانِ ولایت ائمه‌‌ی اطهار (سلام الله علیهم اجمعین) است و نشان می‌دهد که این مُقدّمه است و مَقصد نیست. مَقصد این است که باید امام زمان (ارواحنا فداه) تشریف بیاورند. باید اسلام همه‌ی دنیا را تَسخیر کند و این با آمدن امام زمان (ارواحنا فداه) مُیسّر خواهد شد. باید نشان بدهیم که ما می‌توانیم یارانِ امام زمان (ارواحنا فداه) باشیم، ما می‌توانیم جان بدهیم، ما می‌توانیم خون بدهیم، ما می‌توانیم در صحنه استقامت کنیم تا صاحب اصلی بیاید و پَرچم به او سپُرده بشود. اوست که «یَملَأُ الله بِهِ الاَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً کَما مُلِئَت ظُلماً و جَورا[۸]» هستند. انقلاب در داخل ایران بود. اما فرموده است: «وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ»؛ در کشور لُبنان چنین مَشعلی روشن نمی‌شد؛ چنین گروهِ اثرگذارِ جَهانی تولید پیدا نمی‌کرد. یَمنی‌های وَهابیّت‌زَده و فقیر این‌گونه مُعجزه‌آسا زیر پَرچم ولایت قرار نمی‌گرفتند و از هیچی به این اندازه رُشد و مقاومت را در عالَم ثبت نمی‌کردند. بُرد و موجِ این جهاد، این مقاومت، این صبر و این مُقابله‌ی با استکبار در مَرزها باقی نمی‌ماند؛ بلکه به جاهای دیگر سِرایت می‌کند و فساد عالَمی را نشان می‌گیرد. «لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ»؛ اگر قِتال و دفاع شما نبود، این پایگاه‌های غیرت که یکی پس از دیگری تشکیل می‌شود و یک زَنجیره‌ی آن در دفاع از حَرم اَفکار عالَمیان را به خودش جَذب کرد، «زینبیّون[۹]» کشور پاکستان، «حیدریّون[۱۰]» کشور عراق، «کَتائب»، «عَصائب[۱۱]» و سایر مُجاهدین با نام‌های مختلف و «فاطمیّون[۱۲]» کشور افغانستان که وَ ما أدراکَ ما فاطمیّون افغانستان و «حَشد الشَعبی[۱۳]» و «حزب‌الله لُبنان[۱۴]» و بسیج ایران یک حَلقه‌ی وسیعی را در یک منطقه نشان دادند که این اختصاص به یک کشور ندارد. این یک تفکّر است، این یک جریان است، این یک مَکتب است و مَکتبی است که دل‌ها را شکار می‌کند. امروز دنیا تشنه‌ی این مقاومت است. این هم یک آیه بود که محضر شما تقدیم کردیم.
انسان هرگاه دید مساجد در خطر هستند، باید با تمام توان به میدان بیاید
در آیه‌ی دیگری فرموده است: «وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ[۱۵]»؛ که دنباله‌ی همین آیات سوره‌ی مبارکه حج می‌باشد، ابتدا آیه‌ی «أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا» است و سپس آیه‌ی «وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَوَاتٌ وَ مَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیرًا[۱۶]» می‌باشد. در طول تاریخ در اَدیان مختلف جنگ بوده است. حتی در سوره‌ی مبارکه‌ی صف ملاحظه می‌کنید که خداوند متعال به ما این‌گونه هشدار می‌دهد: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ کَمَا قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ لِلْحَوَارِیِّینَ مَنْ أَنْصَارِی إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ[۱۷]»؛ سپس چه می‌فرماید: «فَآمَنَتْ طَائِفَهٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ کَفَرَتْ طَائِفَهٌ فَأَیَّدْنَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِینَ[۱۸]»؛ این آیه بسیار روشن است که حضرت عیسی (علیه السلام) که مسیحی‌ها این‌گونه تَبلیغ می‌کنند که در کتاب اِنجیل نوشته است که اگر به یک طرف صورت سیلی زدند، طرف دیگر را هم بگیرید و صحبتی از جنگ و این موارد نیست، دروغ می‌گویند. این‌ها پیرایه‌هایی است که این‌ها بسته‌اند. قرآن کریم نَقل می‌کند. قرآن کریم مُعجزه‌ی جاوید و همیشگی است. می‌فرماید: انصارالله باشید. آن‌گونه که حضرت عیسی (علیه السلام) به بنی‌اسرائیل خطاب کردند: «مَنْ أَنْصَارِی إِلَى اللَّهِ»؟ چه کسانی یاران و رَزمندگان هستند؟ «قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ»؛ حواریّون اعلان آمادگی برای جهاد و رَزمندگی کردند و جنگ واقع شد. نتیجه چه شد؟ «فَأَیَّدْنَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَى عَدُوِّهِمْ»؛ ما دشمنان این‌ها را سرکوب کردیم. ما انصارالله را تأیید کردیم، «فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِینَ»، این‌ها در حالی‌که پیروز بودند، صُبح کردند. لذا منظور از «وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ» این صومعه‌‌ها و کلیسا‌ها و کِنیسه‌های امروز نیست؛ در طول تاریخ همه‌ی اَنبیاء (سلام الله علیهم اجمعین) برای حفظ دیانت و برای حفظ امنیّت جبهه باز کردند، مُجاهد تربیت کردند و جنگیدند و پایگاه‌های عبادتی و فرهنگی‌شان را به قیمت خون حفظ کردند؛ ولی وقتی به مساجد می‌رسد، می‌فرماید: «وَ مَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیرًا»؛ یکی از اهداف تَجویز دادنِ خون، یَتیم‌شدن فرزندان، بیوه‌شدن زنان که خداوند متعال این اجازه را داده است که هرگاه دیدید مساجد در خطر نابودی قرار گرفته است، از جانتان بگذرید، از عزیزان‌تان دست بشویید؛ زیرا حیاتِ انسان به یادِ خداست؛ حیاتِ انسان به بندگی خداست؛ حیاتِ انسان و انسانیّتِ انسان و کَمال کَمالیّتِ انسان به این است که خدا، خدای او باشد و او هم بنده‌ی خدای خودش باشد. لذا مسجد کانون عشق‌بازی با خداست. هرکسی به مسجد می‌آید، باید اِکسیر ذکر خداوند متعال او را تغییر بدهد. «فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ[۱۹]»؛ بیایید و یک رابطه‌ی دائمی با من برقرار کنید. بیایید و با من باشید. بیایید و یک کاری کنید که من با شما باشم و شما را تنها نگذارم، پُشت شما را خالی نکنم، رهایتان نکنم؛ «وَ مَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیرًا».
لُزوم مقابله با شُبهاتی که توسط برخی از مُزدوران در جامعه مطرح می‌شود
این چند آیه بود که با توجّه به شُبهاتی که برخی از نادان‌ها و بعضی از مُزدورها در بعضی از مناطق و گاهی هم در لباس روحانیّت مطرح می‌کنند و برای انتخابات هم باید از الآن بدانید این کسانی که در فتنه و آشوب بودند و امروز هم از اسرائیل دفاع می‌کنند و خون مظلومین غَزّه را هم پایمال می‌کنند، فردا در انتخابات حضور خواهند داشت و بعضی‌ها هم می‌گویند که همه‌ی سَلایق به مجلس بیایند؛ خیر، این‌گونه نیست. امروز که نباید یک فَرد اسرائیلی در مجلس خُبرگان ما حضور داشته باشد، نباید در مجلس شورای اسلامی ما حضور داشته باشد. از حالا جهاد تبیین را به عنوان یک وظیفه‌ی ابتدایی همه‌ی مردم ما خُصوصاً عُلما و فُضلا و طُلّاب برنامه‌ریزی کنند. هم با تَجهیزات شبکه‌ای و هم به صورت چهره به چهره روشنگری کنند. امروز این‌ها با جرأت جمع‌شان جَمع است. بیکار هم هستند و علیه امنیّت ما، علیه ولایت ما، علیه استقلال و عزّت ما در حال توطئه‌کردن هستند و باید همه روشنگری کنند. اما بین خود و خدا، خودتان را به جای مردمی بگذارید که در غَزّه هستند. غَزّه یک مُحیط مَحدودی است. تراکُم جمعیّت استثنائی است و شاید هیچ منطقه‌ای نباشد که جمعیّت به این صورت در چنین مَحدوده‌ی کوچکی جمع شده باشد. دشمن در این مدت ۷ـ۶ روز بیش از دو هزار شهید از این‌ها گرفته است، ۱۰ هزار خانه ویران شده است و ساکنین آن یا کُشته شده‌اند و یا آواره شده‌اند. این فرزندانی که بر روی دست این‌ها هستند را می‌بینید؟ خودتان را جای آنها بگذارید. آب آنها قطع شده است، بَرق آنها قطع شده است، امنیّت‌شان از بین رفته است، به صَغیر و کَبیرشان رَحم نمی‌شود و آتش بر روی آنها می‌ریزند. هم متوجّه می‌شوید که چه کسانی در مقابل حضرت امام حسین (علیه السلام) ایستادند و شاید هنوز هم بعضی‌ها شُبهه وارد کنند که مگر می‌شود آب را بر روی مُشتی زن و بچّه ببَندند؟ ببینید که بَستند یا نبَستند! این جریان حضرت امام حسین (علیه السلام) هنوز هم ادامه دارد و جریان «یزید» و «حَرمله» و «شِمر» هم هنوز ادامه دارد. این دو جریان «الَّذِینَ آمَنُوا یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ الَّذِینَ کَفَرُوا یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ الطَّاغُوتِ[۲۰]» هستند. این دو جریان همیشه در مقابل یکدیگر بوده‌اند و در حال حاضر نیز در مقابل یکدیگر هستند. لذا برای رضای خداوند متعال هم کمک مالی کنید، هم به این مظلومین غَزّه و هم به این همسایه‌ی ما کشور افغانستان که این زلزله بسیار خانمان‌سوز و تأسف‌بار بود. الحمدلله ایران کشور اهل‌بیت (سلام الله علیهم اجمعین) است؛ نظام ما نظام امام زمان (ارواحنا فداه) است؛ نایب امام زمان (ارواحنا فداه) در رأس هستند. لذا اوّلین کمک‌ها برای کشور افغانستان از جمهوری اسلامی ایران بوده است. برای درمان بیماران‌شان و برای رسیدگی به اوضاع‌شان پَناهی به غیر از ایران ندارند. ولی مردم غَزّه که مصر هم همکاری نمی‌کند و گروه‌هایی از مردم مصر به صورت خودجوش در مسیرهای طولانی کوله‌بارها را بر روی دوش خودشان گرفته‌اند و با خون جگر خودشان را به آن مَرز می‌رسانند که اَخیراً حکومت در جلوی این‌ها را هم گرفته است و اجازه نمی‌دهد تا این‌ها آذوقه و دارو برسانند. یک جمعیّتی که خداوند متعال در حال امتحان کردن آن‌هاست. همین‌گونه که مردم یَمن با فقر شدید و با سوابقی که داشتند یک‌مرتبه درخشیدند و مقاومت‌شان مُعجزه‌آسا شد، شرایط غَزّه هم در حال حاضر بسیار کُشنده و انفجار کُننده است. اما در این شرایط ایستاده‌اند و کوچِ اجباری را قبول ندارند که آنها می‌خواهند مانند گذشته این‌ها را بیرون کنند و بیایند و غَصب کنند و برای همیشه نَسل و حَرث را از بین ببَرند. ولی شما ان‌شاءالله هم کمک مالی در حدّ مقدورات داشته باشید، هم کمک سیاسی کنید که همین تظاهرات و جهاد تبیین و بازگو کردن و رُسواکردن مُنافقین و اَراجیف‌گویان داخلی است که این‌ها میدان را باز نکنند تا بتوانند به اسرائیل کمک کنند. همچنین دعاهای سَحَر جوانان عزیز که می‌فرماید: «وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ[۲۱]»؛ «الدُّعاءُ سِلاحُ المُؤمِنِ[۲۲]»؛ خداوند می‌داند که اثر خواهد داشت. این اَشک‌ها، این آه سَحَرها کم‌تر از موشک نیست. گاهی یک دل شکسته یک بَلا را از دنیا دَفع می‌کند.
روضه و توسّل به حضرت امام حسین (علیه السلام)
«صلَّی اللهُ عَلَیْکُمْ یا أهلَ بَیْتِ النُّبُوَّهِ (عَلَیهِمُ اَلسَّلام)»
«صلَّی اللهُ عَلَیکَ یَا اَبَاعَبدِاللهِ (عَلَیهِ اَلسَّلام) وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ»
آب را بر روی فرزندان امام حسین (علیه السلام) بَستند. به قَدری عَطش بر این دختران و اَطفال فشار آورد که وارد خیمه‌ای می‌شدند که سابقاً از طریق این خیمه راه به آب داشتند، مَشک‌ها را می‌آوردند و رطوبتی که گاهی از آن مَشک‌ها بر روی زمین باقی مانده بود، این فرزندان پیراهن‌های خود را کنار می‌زدند. شدّت عطش به گونه‌ای بود که شیر بانوان هم خُشک شده بود. این بود که فرزندان شیرخوار هم گُرسنه بودند و هم تشنه بودند. چه بَسا بعضی از آنها از گُرسنگی و تشنگی از بین رفتند و این شش‌ماهه‌ی حضرت امام حسین (علیه السلام) را هم مشاهده کردند که در حال جان دادن است. به همین منظور او را آوردند و به حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) تحویل دادند. حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) فرزند خود را بر روی دست گرفتند و فرمودند: «یا قَومِ، إن لَم تَرحَمونی فَارحَموا هذَا الطِّفلَ[۲۳]»؛ اگر به من رَحم نمی‌کنید، به این کودک رَحم کنید؛ او قدرت دفاعی ندارد، جُرمی مُرتکب نشده است. در تمام دنیا فرزندان بی‌گناه هستند و کسی با کودکان وارد جَنگ نمی‌شود. هنوز حرف امام حسین (علیه السلام) تمام نشده بود. خداوند متعال «عُمر بن سَعد» را لَعنت کند. نگران شد که نکند عواطف قوم تَحریک بشود. به حَرمله گفت: پاسخ حسین را بده. پرسید: جواب پدر را بدهم یا جواب پسر را بدهم؟ لعنتیِ جهنّمیِ بی‌رَحم یک نگاهی کرد، این لطافت و سفیدی گلو جَلب نَظر کرد. به حَرمله دستور داد: گلوی کودک را نشانه بگیر.
لا حول و لا قوّه الّا بالله العلیّ العظیم
اَلا لَعنَتُ الله عَلی القُومِ الظّالِمین
دعا
خدایا! فَرج امام زمان‌مان (ارواحنا فداه) را برسان.
خدایا! چشم‌های ما را به جَمال نورانی امام زمان (ارواحنا فداه) روشن بگردان.
خدایا! دل‌های ما را به نور معرفت و محبّت امام زمان (ارواحنا فداه) روشن بفرما.
خدایا! عاقبت اَمر ما را با مُهر شهادت مُزیّن بگردان.
خدایا! ما را همیشه از خطر غَفلت و از خطر خواب‌رفتگی مَصون و مَحفوظ بدار.
خدایا! ما را به وظایف‌مان آشنا و برای انجام وظایف‌مان موفّق‌مان بفرما.
بارالها! فقر و فحشا، نابِسامانی و فساد را برای همیشه از جهان اسلام خُصوصاً از مملکت ما ریشه‌کَن بفرما.
خدایا! این ویروس بی‌حجابی و بَدحجابی که مُقدّمه‌ی از هم پاشیدنِ خانواده‌هاست، مایه‌ی بی‌حَیایی و بی‌مَرزی ناموس و شَرف هست، به محمّد و آل محمّد (سلام الله علیهم اجمعین) قَسمت می‌دهیم هرچه زودتر این ویروس را از این مملکت رَفع بفرما و کسانی که این میکروب را وارد کردند، ذَلیل و خوار بگردان.
خدایا! به محمّد و آل محمّد (سلام الله علیهم اجمعین) قَسمت می‌دهیم این‌هایی که با اسرائیل همراه هستند، به دنبال نااَمن کردن مردم هستند، به دنبال تَسخیر مراکز قدرت هستند و دلشان وابسته‌ی به بیگانه است، این‌ها را از چشم و دل مردم بیَنداز.
خدایا! دست‌شان را برای همیشه از سرنوشت این مملکت کوتاه بگردان.
بارالها! پروردگارا! این مظلومینِ بی‌دفاع و در مُحاصره‌ی غَزّه را به همین زودی از این اضطرار و مُحاصره خارج بگردان.
خدایا! این غُدّه‌ی سرطانیِ بی‌دینِ بی‌رَحمِ بی‌قانونِ بی‌وجدانِ بی‌شَرف را از صفحه‌ی روزگار برانداز.
خدایا! حامی او شیطان بزرگ یعنی آمریکا را نابود بگردان و این اروپایی‌های فاسدِ به هر جهت را برای همیشه بر سُلطه‌ی این‌ها خاتمه عنایت بفرما.
بارالها! جوان‌های عزیز ما را برای رَزمندگی در رِکاب امام زمان (ارواحنا فداه) آماده بفرما.
خدایا! سایه‌ی پُر برکت نایب امام زمان (ارواحنا فداه)، قَهرمانِ زمان ما، سُکان‌دارِ کشتی ما، عَمود عزّت و امنیّت ما، رهبر و مَرجع‌مان را با عزّت و با اقتدار تا ظهور مولایمان امام زمان (ارواحنا فداه) مُستدام بفرما.
خدایا! دشمنان ایشان را ذَلیل و خوار بگردان.
خدایا! مریض‌ها عموماً، خُصوصاً عالِم ربّانیِ مورد نظر و بیمارهای سفارش‌شده و مَدّ نظر را شِفای عاجل و کامل روزی بفرما.
خدایا! مَشایخ‌مان، گذشتگان‌مان، حقّ‌داران‌مان، والدین‌مان و عزیزی که سالیانِ سال جُزء رونق‌های مسجد ما بودند، انقلابی بودند و صلوات‌های ایشان جایگاهی داشت، مرحوم آقای «اربابی» که شب گذشته از این عالَم به عالَم دیگر مُنتقل شدند و در خانه‌ی اَبد استقرار پیدا کردند، السّاعه همگی را میهمان مولایمان حضرت امام حسین (علیه السلام) قرار بده.
ان‌شاءالله همه‌ی شما سرافراز و عاقبت به خیر باشید.
صلواتی مرحمت بفرمایید.
غفرالله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّد وَ عَجِّل فَرَجّهُم
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸.
[۲] سوره مبارکه حج، آیه ۳۹٫
«أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ».
[۳] نهج البلاغه، حکمت ۱۱۸٫
[۴] قصار ۲۱ :
«وَ قَالَ (علیه السلام): قُرِنَتِ الْهَیْبَهُ بِالْخَیْبَهِ وَ الْحَیَاءُ بِالْحِرْمَانِ وَ الْفُرْصَهُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَیْرِ».
[۵] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۹۴٫
«الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَ الْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَیْکُمْ ۚ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ».
[۶] سوره مبارکه انفال، آیه ۳۹٫
«وَ قَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَکُونَ فِتْنَهٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلَّهِ ۚ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ بَصِیرٌ».
[۷] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۵۱٫
«فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَ آتَاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَهَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا یَشَاءُ ۗ وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لَٰکِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِینَ».
[۸] کمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، ج ۲، ص ۳۷۷؛ کفایه الأثر فی النص على الأئمه الإثنی عشر، على بن محمد خزاز قمى، ص ۲۸۰؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ۵۱، ص ۱۵۶.
«دَخَلْتُ عَلَى سَیِّدِی مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع وَ أَنَا أُرِیدُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنِ الْقَائِمِ أَ هُوَ الْمَهْدِیُّ أَوْ غَیْرُهُ فَابْتَدَأَنِی فَقَالَ لِی یَا أَبَا الْقَاسِمِ إِنَّ الْقَائِمَ مِنَّا هُوَ الْمَهْدِیُّ الَّذِی یَجِبُ أَنْ یُنْتَظَرَ فِی غَیْبَتِهِ وَ یُطَاعَ فِی ظُهُورِهِ وَ هُوَ الثَّالِثُ مِنْ وُلْدِی وَ الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً ص بِالنُّبُوَّهِ وَ خَصَّنَا بِالْإِمَامَهِ إِنَّهُ لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّى یَخْرُجَ فِیهِ فَیَمْلَأَ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَیُصْلِحُ لَهُ أَمْرَهُ فِی لَیْلَهٍ کَمَا أَصْلَحَ أَمْرَ کَلِیمِهِ مُوسَى ع إِذْ ذَهَبَ لِیَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً فَرَجَعَ وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِیٌّ ثُمَّ قَالَ ع أَفْضَلُ أَعْمَالِ شِیعَتِنَا انْتِظَارُ الْفَرَجِ».
[۹] لشکر زینبیون گروهی متشکل از شیعیان پاکستانی است که به منظور مبارزه با داعش و دیگر گروه‌های تروریستی در سال ۱۳۹۲ش ایجاد شد. زینبیون در عملیات‌های همچون عملیات در منطقه بوکمال سوریه به فرماندهی قاسم سلیمانی فرمانده وقت نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی حضور داشته است. عقید مالک و مطهر حسین از فرماندهان این گروه بودند که در سوریه به شهادت رسیدند. هسته اولیه ۲۴ نفره لشکر زینبیون در سال ۱۳۹۲ش با انگیزه دفاع از حرم حضرت زینب در برابر حمله گروه‌های تکفیری، توسط گروهی از شیعیان پاکستانی مقیم ایران شکل گرفت. نخستین گروه از مبارزان تیپ زینبیون در سال ۱۳۹۳ش وارد جبهه سوریه شدند. پس از آن درخواست‌ها برای پیوستن به زینبیون افزایش یافت و این گروه به عنوان لشکر زینبیون شناخته شد. لشکر زینبیون در عملیات‌های آزادسازی حَلَب، نُبُل و الزَهرا، تَدمُر و حَما و نیز تثبیت این مناطق بعد از آزادسازی نقش بسزایی ایفا کرده است. همچنین زینبیون، در عملیات بوکمال به فرماندهی قاسم سلیمانی فرمانده وقت نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که منجر به شکست داعش در این منطقه شد، خط‌شکن بودند.
[۱۰] سازمان بَدر یا سپاه بدر (به عربی= منظمه بدر یا فلیق بدر) سازمان سیاسی شیعی در عراق با نیروی نظامی تحت رهبری هادی العامری است. حضور در حشد الشعبی و موفقیت در نبرد با داعش، جایگاه سازمان بدر را در سیاسی عراق بالا برد. سپاه بدر، در ۱۳۶۴ش از مجاهدین عراقی مهاجر در ایران و با حمایت سپاه پاسداران با هدف مبارزه حکومت بعث عراق و سقوط صدام تشکیل شد و زیرنظر مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق به فعالیت پرداخت. شرکت در برخی عملیات‌های جنگی همراه با نیروهای ایرانی در جنگ ایران و عراق و فعالیت در خاک عراق علیه حزب بعث، عملکرد اصلی این سپاه را تشکیل می‌داد. پس از سقوط صدام، سازمان بدر با تغییر در اهداف و ساختار در پارلمان و دولت عراق حضور پیدا کرد.
[۱۱] مقاومت اسلامی عصائب اهل الحق یا عصائب اهل حق عراق یک گروه سیاسی و شبه‌نظامی شیعه در عراق است که در جریان جنگ داخلی عراق (۲۰۱۷–۲۰۱۴) و جنگ داخلی سوریه فعال بوده‌است. طی جنگ عراق، این گروه به عنوان بزرگ‌ترین «گروه ویژه» (عنوانی که آمریکایی‌ها برای گروه‌های شبه‌نظامی شیعهٔ مورد حمایت ایران به کار می‌بردند) شناخته می‌شد و اکنون بخشی از حشد الشعبی (گروهی متشکل از شبه‌نظامیان شیعهٔ نزدیک به ایران) به‌شمار می‌رود. گروه عصائب اهل حق در سال ۲۰۱۷ حزبی به همین نام تأسیس کرد. عصائب اهل حق از طرف نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تأمین مالی و تجهیز شده و آموزش می‌بیند. این گروه تاکنون مسئولیت ۶۰۰۰ حمله بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ علیه نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا را برعهده گرفته‌است. در ۳ ژانویه ۲۰۲۰، وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که قصد دارد عصائب اهل حق را به عنوان یک سازمان تروریستی، و دو رهبر این گروه یعنی قیس خزعلی و برادرش لیث خزعلی را به عنوان اشخاص حامی تروریسم، شناسایی و فهرست کند. این گروه در لیست تروریستی آمریکا قرار دارد. پس از قیام شیعیان عراق در سال ۲۰۰۴، قیس خزعلی راه خود را از مقتدی صدر و جیش المهدی جدا کرد تا شبکه‌ای متعلق به خود را ایجاد کند. هنگامی که جبش المهدی حاضر شد در مقابل دولت عراق و نیروهای آمریکایی اعلام آتش‌بس کند، نیروهای حامی خزعلی کماکان به جنگ ادامه دادند و خزعلی شخصاً و بدون کسب تأیید مقتدی صدر، به نیروهای شبه‌نظامی دستور می‌داد. در اواسط سال ۲۰۰۵، رهبران این جریان یعنی خزعلی، عبدالهادی الدراجی و اکرم الکعبی، با مقتدی صدر به سازش رسیدند. در ژوئیه ۲۰۰۶، گروه عصائب اهل حق پایه‌گذاری و تبدیل به یکی از گروه‌های ویژهای شد که مستقل از جیش المهدی دست به عملیات می‌زدند. گروه عصائب پس از انحلال جیش المهدی به دنبال قیام شیعیان در سال ۲۰۰۸، کاملاً مستقل شد. در ژوئیه ۲۰۰۶ و در جریان جنگ اسرائیل و لبنان، بخشی از نیروهای عصائب در کنار نیروهای حزب‌الله لبنان می‌جنگیدند. در نوامبر ۲۰۰۸، هنگامی که مقتدی صدر تیپ روز موعود را به عنوان جانشین جیش المهدی ایجاد کرد، از عصائب و دیگر «گروه‌های ویژه» خواست که به این تیپ بپیوندند اما آنها نپذیرفتند.
[۱۲] لشکر فاطمیون نیروهای مدافع حرم اهل افغانستان که علیه داعش در سوریه می‌جنگیدند. فاطمیون در ۱۳۹۲ش فعالیت خود را آغاز کردند. تعداد نیروهای این لشکر به بیش از ۲۰ هزار نفر می‌رسد. پس از ظهور داعش در سوریه، این گروه دست به تخریب بقاع متبرکه اسلامی و ترور شخصیت‌های شیعه و سنی زد. از این رو افرادی از خارج از سوریه برای دفاع از بقاع اسلامی راهی این کشور شدند. علیرضا توسلی یکی از این افراد بود که بعدها لشکر فاطمیون را پایه‌ریزی کرد. داعش در ۹ ژوئن ۲۰۱۴م (۱۹ خرداد ۱۳۹۳ش) وارد کشور عراق شد ایران برای مقابله با داعش از تشکیل گروه‌های داوطلبانه با ملیت‌های مختلف حمایت کرد. به عقیده برخی چنانچه این حمایت در آن مقطع شکل نمی‌گرفت، داعش به کشورهای ایران و افغانستان حمله می‌کرد و مقابله با داعش سخت‌تر می‌شد. هسته اولیه شکل‌گیری تیپ فاطمیون، تعدادی از رزمندگان افغانستانی معروف به سپاه محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند. در سوابق این گروه شرکت در جنگ علیه شوروی در افغانستان و حضور در جنگ ایران و عراق در حمایت از نظام جمهوری اسلامی ایران دیده می‌شود. هسته اولیه تیپ فاطمیون با ۲۲ نفر شکل گرفت. این گروه اوایل با گروه‌های عراقی کتائب سیدالشهدا و… همکاری می‌کردند. در اردیبهشت ۱۳۹۲ این لشکر با نام تیپ فاطمیون فعالیت خود را آغاز کرد و نخستین اعزام مدافعان حرم افغانستانی در همین ماه انجام شد. نیروهای این لشکر به بیش از ۲۰ هزار نفر می‌رسد. فاطمیون از سه دستۀ (افغانستانی‌های مجاهد زمان حمله شوروی به افغانستان و دوران طالبان، افغانستانی‌های حاضر در جنگ ایران و عراق و افغانستانی‌های مقیم ایران و سوریه) تشکیل شده است. این لشکر در ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) شکل گرفت از همین رو فاطمیون نام گرفت.
[۱۳] حَشْد شَعبی یا بسیج مردمی عراق، نیروی نظامی وابسته به تشکیلات امنیتی عراق است، که زیر نظر فرمانده کل نیروهای مسلح عراق، به ارتش کمک می‌کند و بیشتر افراد آن را شیعیان تشکیل می‌دهند. حشد شعبی در شرایط اضطراری حمله داعش به عراق در سال ۱۳۹۳ش، شکل گرفت و پس از فتوای جهاد علیه داعش از سوی سید علی سیستانی، مرجع تقلید شیعه، مشروعیت یافته و تقویت شد. حشد شعبی شامل بیش از چهل گروه نظامی و بیش از صد هزار نیرو است که در آن شیعه، سنی، مسیحی، عرب، ترکمن و کُرد حضور دارند. شاخه نظامی سازمان بدر، عصائب اهل الحق، کتائب حزب‌الله و سرایا العتبات، از جمله گروه‌های حشد شعبی‌اند. حشد شعبی در مبارزه با داعش تأثیرگذار بود. این سازمان پس از سقوط داعش، به پاکسازی بقایای داعش می‌پردازد و در خدمات اجتماعی نیز فعالیت دارد. بر اساس قانون «سازمان حشد شعبی»، این گروه مانند دیگر نیروهای نظامی عراق، از فعالیت‌های سیاسی منع شده است. دولت آمریکا و عربستان خواستار انحلال یا ادغام حشد شعبی در ارتش عراق شده‌اند و آمریکا در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۴۰۱ش به پایگاه‌های حشد شعبی در عراق حمله کرده است. در مقابل، سوریه، جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله لبنان از حامیان حشد شمرده شده‌اند. مقتدی صدر، روحانی شیعه و فعال سیاسی اهل عراق نیز، خواستار ادغام حشد شعبی در ارتش عراق شده و در مقابل سید کاظم حائری، مرجع تقلید، نیروی مستقلِ حشد شعبی را برای حفظ امنیت عراق لازم دانسته است. فالح فیاض فرمانده و هادی عامری معاون حشد شعبی است. پیش از او، ابومهدی مهندس معاون حشد شعبی بود که به همراه قاسم سلیمانی، فرماند سپاه قدس ایران، در عملیاتی تروریستی از سوی دولت آمریکا شهید شد. حشد شعبی که به آن بسیج مردمی عراق و بسیج عراق نیز گفته می‌شود، نیروی نظامی وابسته به تشکیلات امنیتی عراق است، که زیر نظر فرمانده کل نیروهای مسلح عراق، به ارتش کمک می‌کند و بیشتر افراد آن را شیعیان تشکیل می‌دهند. حشد شعبی در شرایط اضطراری حمله داعش به عراق و پس از بیانیه هیئت وزیران عراق درباره تشکیل بسیح مردمی شکل گرفت و پس از فتوای جهاد علیه داعش از سوی سید علی سیستانی، مرجع تقلید شیعه، مشروعیت یافته و تقویت شد.
[۱۴] حزب‌الله گروهی سیاسی و نظامیِ شیعه در لبنان است که در سال ۱۹۸۲م به منظور مقابله با اسرائیل و با حمایت جمهوری اسلامی ایران تأسیس شد. این حزب فعالیت بر ضد اسرائیل را با عملیات‌های استشهادی آغاز کرد. سپس توان نظامی خود را افزایش داد و با موشک کاتیوشا و جنگ‌های چریکی، به مقابله با اسرائیل پرداخت. دبیرکل این حزب سید حسن نصرالله است. پیش از او صبحی طفیلی و سید عباس موسوی در این سِمت بودند. تاکنون چند بار میان حزب‌الله و اسرائیل نبرد نظامی درگرفته که از جمله آنها جنگ ۳۳روزه است. این جنگ را اسرائیل با هدف خلع‌سلاح حزب‌الله و آزادسازی دو نظامی‌اش آغاز کرد که در عملیات حزب‌الله با نام الوعد الصادق به اسارت حزب‌الله درآمده بودند. حزب‌الله در سوریه در حمایت از حکومت این کشور، به مبارزه با نیروهای تکفیری نیز پرداخته است. این حزب همچنین فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی دارد. شبکه تلویزیونی المنار متعلق به حزب‌الله است. حزب‌الله لبنان در سال ۱۹۸۲م با حمایت جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت. نخست چند سال مخفیانه علیه اشغالگران صهیونیستی فعالیت می‌کرد. در ۱۱ نوامبر ۱۹۸۴م برابر با ۲۰ آبان ۱۳۶۱ش، احمد جعفر قصیر عملیاتی استشهادی علیه نظامیان اسرائیل در جنوب لبنان انجام داد که تعدادی از آنان کشته شدند. در ۱۶ فوریه ۱۹۸۵ برابر با ۲۷ بهمن ۱۳۶۳ش، هم‌زمان با عقب‌نشینی اسرائیل از صیدا، حزب‌الله مسئولیت عملیات شهادت‌طلبانه احمد جعفر قصیر را برعهده گرفت و ایدئولوژی و استراتژی خود مبنی بر مقابله با اسرائیل را رسماً اعلام کرد.
به گفته حسین دهقان از فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، پس از عملیات بیت‌المقدس در ۱۳۶۱ش در جنگ میان ایران و عراق، اسرائیل به لبنان حمله کرد. گروهی از فرماندهان سپاه برای آموزش نیروهای لبنانی برای مقابله با اسرائیل به لبنان اعزام شدند. آنها ضمن آموزش نظامی، به ایجاد وحدت میان گروه‌های مرتبط با ایران نیز پرداختند که در نهایت به شکل‌گیری حزب‌الله انجامید. به گفته نعیم قاسم معاون دبیر کل حزب‌الله، امام خمینی این گروه‌ها را برای آموزش نظامی به لبنانی‌ها فرستاده بود. البته پیش‌تر، تشکل‌های جنبش اَمَل، حزب‌الدَّعوه، تجمع علمای بقاع و کمیته‌های اسلامی برای تشکیل حزب واحدی در برابر اشغالگری اسرائیل، به توافق رسیده بودند و طرح آن مورد موافقت امام خمینی هم قرار گرفته بود. نخستین دبیرکل حزب‌الله صبحی طفیلی بود که در ۵ نوامبر سال ۱۹۸۹م به این سمت انتخاب شد. پیش از آن، حزب به مدت هفت سال، به شیوه شورایی رهبری می‌شد. سید محمدحسین فضل‌الله، صبحی طفیلی، سید عباس موسوی، سید حسن نصرالله، نعیم قاسم، حسین کورانی ، حسین خلیل، محمد رعد، محمد فنیش، محمد یزبک و ابراهیم امین از مؤسسان حزب‌الله بودند. در مه ۱۹۹۱م به علت اختلافات و انتقاداتی که به صبحی طفیلی بود، سید عباس موسوی به عنوان دبیرکل جدید حزب‌الله انتخاب شد. او در ۱۶ فوریه ۱۹۹۲م توسط اسرائیل به شهادت رسید و شورای حزب‌الله سید حسن نصرالله را به‌عنوان دبیرکل انتخاب کرد.
[۱۵] سوره مبارکه حج، آیه ۴۰٫
«الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَوَاتٌ وَ مَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیرًا وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ».
[۱۶] همان.
[۱۷] سوره مبارکه صف، آیه ۱۴٫
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ کَمَا قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ لِلْحَوَارِیِّینَ مَنْ أَنْصَارِی إِلَى اللَّهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ ۖ فَآمَنَتْ طَائِفَهٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ کَفَرَتْ طَائِفَهٌ ۖ فَأَیَّدْنَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَىٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِینَ».
[۱۸] همان.
[۱۹] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۵۲٫
«فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَ اشْکُرُوا لِی وَ لَا تَکْفُرُونِ».
[۲۰] سوره مبارکه نساء، آیه ۷۶٫
«الَّذِینَ آمَنُوا یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ۖ وَ الَّذِینَ کَفَرُوا یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُوا أَوْلِیَاءَ الشَّیْطَانِ ۖ إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطَانِ کَانَ ضَعِیفًا».
[۲۱] سوره مبارکه ذاریات، آیه ۱۸٫
[۲۲] الکافی : ۲/۴۶۸/۱٫
«عنه صلى الله علیه و آله : الدُّعاءُ سِلاحُ المُؤمِنِ وَعَمودُ الدّینِ وَنورُ السَّماواتِ والأرضِ».
[۲۳] تذکره الخواص، سبط این جوزی، ص ٢۵٢.
«لَمّا رَآهُمُ الحُسَینُ علیه السلام مُصِرّینَ عَلى قَتلِهِ، أخَذَ المُصحَفَ ونَشَرَهُ، وجَعَلَهُ عَلى رَأسِهِ، ونادى: بَینی وبَینَکُم کِتابُ اللّه، وجَدّی مُحَمَّدٌ رَسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله، یا قَومِ! بِمَ تَستَحِلّونَ دَمی؟!… فَالتَفَتَ الحُسَینُ علیه السلام فَإِذا بِطِفلٍ لَهُ یَبکی عَطَشاً، فَأَخَذَهُ عَلى یَدِهِ، وقالَ: یا قَومِ ، إن لَم تَرحَمونی فَارحَموا هذَا الطِّفلَ، فَرَماهُ رَجُلٌ مِنهُم بِسَهمٍ فَذَبَحَهُ، فَجَعَلَ الحُسَینُ علیه السلام یَبکی ویَقولُ: اللّهُمَّ احکُم بَینَنا وبَینَ قَومٍ دَعَونا لِیَنصُرونا فَقَتَلونا. فَنودِیَ مِنَ الهَوا: دَعهُ یا حُسَینُ؛ فَإِنَّ لَهُ مُرضِعاً فِی الجَنَّهِ».
پاسخ دهید