فضل بن روزبهان سعی کرده است تا شبهه‌ای را بدین صورت مطرح کند: آن دربی که گشوده ماند، درب منزل خود پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بود نه درب منزل علی علیه‌السلام . یعنی علی علیه‌السلام در خانه پیامبر زندگی می‌کرد و پیامبر نیز درب منزل خود را باز نمود. و اینکه می‌گویند رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درب منزل علی را باز نمود، از باب توسع و مجاز است. بنابرین فضلی برای علی علیه‌السلام باقی نمی‌ماند.

ابن روزبهان گفته است:« مسجدی که در زمان رسول خدا وجود داشت درب منزلی به آن منتهی می‌شد که آن منزل خود رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بود و علی علیه‌السلام نیز در خانه پیامبر زندگی می‌کرد چراکه دختر پیامبر در آن خانه سکنی داشت.»

اما ما می‌گوییم:

بی‌شک اخبار تصریح می‌کند که آن باب، درب منزل علی علیه‌السلام بوده و حتی مردم نیز در لسانشان باب علی علیه‌السلام را از سایر ابواب جدا می‌کردند. و نیز اگر آن درب، درب منزل پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بود، دیگر هیچ مجالی برای اعتراض و حسادت قریش وجود نداشت.[۱]

بلکه اگر آن درب، درب منزل خود پیامبر بود دیگر اصلاً نیازی به استثناء آن درب از سایر درب‌ها وجود نداشت. چراکه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله وظیفه و تکلیف خود را در قبال باز ماندن و یا باز نماندن درب منزل خود را می‌داند. پس معنا ندارد که بیاید و آن را استثنا کند.

علاوه بر اینها در فصول گذشته گفتیم که علی علیه‌السلام، فاطمه سلام‌الله‌علیها را در منزل حارث بن نعمان[۲]جای نهاد. و حارثه نیز خانه‌هایی را به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله هدیه داد تا ایشان به همراه همسرانش در آن زندگی کنند.[۳]

 منبع:صفحات ۱۳۰ و۱۳۱جلد ۳ کتاب الصحیح من سیره الامام علی علیه‌السلام / علامه سید جعفر مرتضی عاملی 

[۱]. دلائل الصدق ج۲ ص۲۶۱ ـ ۲۶۷

[۲]. بحار الأنوار ج۱۹ ص۱۱۳ ؛ إعلام الورى ص۷۱ و (ط مؤسسه آل البیت) ج۱ ص۱۶۱ ؛ شرح إحقاق الحق (الملحقات) ج۲۵ ص۴۴۹ عن أخبار الموفقیات )ط بغداد) ص۳۷۵٫

[۳]. بحار الأنوار ج۱۹ ص۱۱۳ ؛ إعلام الورى ص۷۱ و (ط مؤسسه آل البیت( ص۱۶۱ ؛ الطبقات الکبرى ج۳ ص۴۸۸ ؛ سیر أعلام النبلاء ج۲ ص۳۸۰ ؛ الوفاء لابن الجوزی ج۱ ص۲۵۷ ؛ تاریخ الخمیس ج۱ ص۳۶۶ ؛ دلائل النبوه ج۵ ص۱۳۱ ؛ وفاء الوفاء ج۲ ص۴۶۲ ؛ السیره الحلبیه ج۱ ص۳۳۶٫