نخست باید دانست؛ کارکرد اصلی حجاب ایجاد فرهنگ عفیفانه در جامعه است؛ فرهنگی که براساس آن زنان پاکدامن باشند؛[۱] در راه رفتن،[۲] سخن گفتن،[۳] نگاه کردن[۴] و در همه موارد نیز موازین شرعی و اخلاقی را مراعات نمایند. لذا این تصور که کارکرد حجاب معصوم کردن زنان از خطا و گناه می باشد اشتباهی بیش نیست، چرا که زنان محجبه نیز بشر می باشند و همان‌گونه که دیگران به غیر از معصومین دچار اشتباه می شوند آنها نیز گرفتار خطا می شود اما بهترین خطاکاران، توبه‌کاران از آنها هستند.

اگر فرد چادری به گناه هان دیگری آلوده است حتماً به خاطر آن گناهان، خداوند او را مجازات خواهد کرد ولی به خاطر حجابش به او پاداش خواهد داد، همان‌طور که اگر فرد بی حجابی دارای اعمال خوبی باشد به خاطر آن اعمال پاداش دریافت خواهد کرد ولی به دلیل نداشتن حجاب مجازات در انتظار او خواهد بود.

 

رعایت حجاب، غیبت نکردن، تهمت نزدن و… همگی از واجبات می باشند که بر هر فرد مسلمانی واجب می باشد ولی همان‌طور که در سؤال مطرح شد انتظاری که از جامعه مذهبی ها می رود بیشتر است. ما هم امیدواریم که آنها بتوانند با اراده و یاری خداوند بدی ها را از خود دور کنند و از همه جهت، نمونه و الگوی کامل دین‌داران باشند.[۵]

در پایان خاطر نشان می شود این قبیل سؤالات، تقریباً طعنه ای است که به دختران با حجاب زده می شود، و با جا انداختن این مطلب، سعی می شود همه زنان و دختران با حجاب، به گونه ای در جامعه در زیر نگاه های مشکوک، یا در معرض تهمت اطرافیان واقع شوند، تا از حجاب و عفت خود، دست بکشند!!

 

در حالی‌که در چنین مواردی تعمیم موارد جزء به کل، کار درستی نیست. به‌عنوان نمونه در تمامی اقشار مختلف جامعه از جمله پزشکان، نظامیان، معلمان، کارمندان و… تعدادی آدم بد دیده می شوند آیا می توان گفت: پزشکان، نظامیان و… از همه بدترند و هیچ کس نباید دیگر پزشک شود؟!

بر این اساس اگر بین خانم های با حجاب افرادی هم وجود داشته باشند که رفتاری مغایر با روح حجاب دارند، آیا ما مجاز هستیم دایره تنفر خود را به همه خانم های باحجاب و بدتر از آن به اصل حجاب، که حکمی شرعی است، گسترش دهیم و با این بهانه به خودمان اجازه بدهیم حجاب را رعایت نکنیم؟!

 

 

پی نوشت ها


[۱] – نور (۲۴)، آیه ۳۰٫

[۲] – فرقان(۲۵)، آیه ۶۰٫

[۳] – احزاب(۳۳)، آیه ۳۲٫

[۴] – نور (۲۴)، آیه ۳۸٫

[۵] – فاطمه بنت عبدالله، الزهراء، المتبرجات، بیروت و اردن، دار ابن حزم و المکتبه الاسلامیه، ۱۴۱۹ هـ، چهارم، ص ۱۲۹ – ۱۳۱- صفی یاری، مسعود، راز حجاب،قم، نور السجاد، ۱۳۸۹ ش، دوم، ص ۱۹۸٫