«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

ماه رجب شروع بهار فوق طبیعت

اقبال ماه رجب و شعبان و رمضان را به محضر امام زمان (علیه السّلام)، به همه‌ی مؤمنین و متدیّنین، خصوصاً جوان‌های صاحب دل تبریک عرض می‌کنم. این سه ماه بهار عبادت، بهار خودسازی، بهار انس با خدا، بهار وصال امام زمان (ارواحنا فداه) است. بهار طبیعت با نوروز شروع می‌شود ولی بهار فوق طبیعت با این سه ماه است که شناور هم است و در گردش است. از ماه رجب شروع می‌شود. حدیث قدسی است که خدا در مورد ماه رجب مطالبی بیان فرموده است و از این کتاب المراقبات آقا میرزا جواد آقا ملکی که خود او این راه را رفته است و از عرفای به نام استاد اخلاق حضرت امام است، صاحب مکاشفات است؛ یک چند جمله‌ای و چند نکته‌ای را از این‌جا خدمت همه‌ی عزیزان خود عرض می‌کنیم.

وجود بی‌شمار ملائکه

 می‌فرماید از مهمّات مراقبات ماه رجب از اوّل تا آخر به یاد داشتن حدیث ملکی داعی است. خدا ملائکه بینهایت دارد ولی بعضی از ملک‌های خود را با نام به ما معرّفی کرده است. مثلاً خدا جبرئیل را به ما معرّفی کرده است. میکائیل را همه شنیدند. اسرافیل که حیات می‌دهد. میکائیل رزق و روزی، سفره‌‌دار است. ما خیلی به او عرض ارادت نمی‌کنیم، با این‌که باید خیلی او را دوست داشته باشیم. اسرافیل روح می‌دهد، جان می‌دهد؛ بچّه که در جنین روح پیدا می‌کند اسرافیل می‌دمد، بنابراین اسرافیل هم خیلی مهم است.

 حضرت عزرائیل ملک محبّت

 و از همه‌ی این‌ها برای ما حساس‌تر حضرت عزرائیل (سلام الله علیه) است. حالا ما عزرائیل را به عنوان ملک مرگ می‌شناسیم؛ در حالی که این حرف، حرف درستی نیست. حضرت عزرائیل ملک وصال است. همه‌ی کسانی که علاقه‌ی به پیغمبر دارند، به ائمّه دارند، لقاء خدا را دوست دارند، حضرت عزرائیل می‌آید ما را می‌رساند. این خیلی ملک محبّت است. حضرت عزرائیل خیلی ملک محبّت است.

 ملک داعی

 در کنار این‌ها خدای متعال از یک ملائکه‌ای هم نام برده است، یکی ملک داعی است. اسم یکی از ملائکه‌ی خدا داعی است. این ملک داعی مأموریت ماه رجب را دارد. هر شب از جانب خدا مأمور است بیاید به بندگان خود اعلان بکند که دقّت کافی را داشته باشید، عجب فرصتی در اختیار شما است.

بشارت ملک داعی به ماه رجب

آقا میرزا جواد آقای ملکی می‌فرمایند: آن‌طور که از پیغمبر ما روایت شده است ملک داعی در آسمان هفتم است. وقتی ماه رجب وارد می‌شود، او با صدای بلندی -که کسانی که گوش باطن آن‌ها باز است  این صدا را می‌شنوند- هر شب تا صبح می‌گوید: «طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ»[۱] خوش به حال اهل دل.

اهل ذکر یعنی اهل دل

 می‌دانید اهل ذکر یعنی اهل دل. ما خیال می‌کنیم اهل ذکر این کسانی هستند که تسبیح در دست دارند و توسّل می‌کنند؛ نه، این ورد است.

صفات اهل دل

ذکر برای دل است. این کسانی که عشق دارند، این کسانی که محبّت دارند، این کسانی که چشمه می‌جوشد، دیدید بعضی‌ها می‌جوشند. بعضی‌ها مثل سنگ هستند. آدم برود جز دافعه و سفتی در آن‌ها نمی‌بیند. ولی بعضی می‌جوشد، آدم هم نرود، به سراغ آدم می‌آید. دل آدم را می‌شوید و می‌برد. این‌ها اهل دل هستند. «طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ» خوش به حال اهل دل که دل‌های آن‌ها چشمه‌ی محبّت خدا است می‌جوشد.

دستور به هم‌نشینی با خدا

 «طُوبَى لِلطَّائِعِینَ» خوشا به حال اهل طاعت. تا این‌جا خود او می‌گوید، می‌گوید: خوشا با حال او. حالا می‌گوید: «وَ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى» حالا دیگر خود من نیستم، پیام خدا را می‌خواهم به شما بگویم. خدا چه می‌گوید؟ این ملک داعی به ما می‌گوید، خدا می‌فرماید:

۱-‌ «أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی» دل هر کسی برای من تنگ شده است بیاید، من منتظر هستم، بیاید با او بنشینم. این همه با دیگران نشستید، عمر خود را هدر دادید، حالا یک مقدار بیایید با من صفا بکنید. این توضیح است؛ خدا می‌گوید: «أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی» من هم‌نشسین کسی هستم که بخواهد با من بنشیند.

شرط اطاعت خدا از بنده

۲-‌ «وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی» هر کسی خود را در اختیار من قرار بدهد، من هم خود را در اختیار او قرار می‌دهم. آقا میرزا جواد آقای ملکی می‌گوید: کجا هستند اهل شکر، کجا هستند اهل عمل، کجا هستند عقلا که این ندای خدا را بشنوند، خدا می‌گوید: من از بنده‌ی خود اطاعت می‌کنم. می‌گوید: جا دارد انسان جان خود را بدهد برای این بشارتی که خدا داده است. با من دوست باشید، من با شما دوست هستم. دوست خود را در اختیار دوست خود قرار می‌دهد. مال او، وقت او، دل او با دوستش است. بیایید خود را به خدا بدهید، خدا خود را به شما می‌دهد. «مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی».

۳-‌ «وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی» اگر نگران پرونده‌ی خود هستی، من منتظر تو هستم، پرونده‌ی تو را درست می‌کنم، نگرانی را از تو برطرف بکنم. هر کسی اهل استغفار است، وقت آن است بیاید یک عذرخواهی بکند، من او را می‌بخشم.

ماه رجب، ماه خدا

۴-‌ «الشَّهْرُ شَهْرِی وَ الْعَبْدُ عَبْدِی» ماه، ماه من است، بنده هم بنده‌ی من است. «وَ الرَّحْمَهُ رَحْمَتِی» کجا شما مهربانی دیدید، مهربانی مهربانی خود من است. در هر کسی دیدید، قطره‌ی آن است؛ دریای بی‌ساحل آن نزد من است. «وَ الرَّحْمَهُ رَحْمَتِی» رحمت رحمت من است.

بی‌پاسخ نبودن درخواست در ماه رجب

۵-‌ «فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ» هر کسی در این ماه من را بخواند، من به او جواب می‌دهم، هیچ صدایی را بی‌پاسخ نمی‌گذارم. «وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ» کسی در این ماه سائل من باشد، گدای در خانه‌ی من باشد، سفره‌ی عطای خود را برای او پهن کردم. می‌بخشم، عطا می‌کنم.

ماه رجب ماه اتّصال خدا و بنده

۶-‌ «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ» هر کسی سرگردان است، هر کسی متحیّر است، هر کسی راه گم کرده است، در بی‌راهه است از من هدایت می‌خواهد؟ بیاید، به او آدرس می‌دهم او را می‌برم. «مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی» من این ماه را رشته‌ای قرار دادم تا بنده‌هایی که با من بریده‌اند، بیاید با من وصل بشوند. این رشته‌ی وصال من است، این ماه رشته‌ی وصال من است. هر کسی در این ماه با این ماه مؤانست بکند، با من وصل می‌شود.

۷-‌ «فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ» هر کسی به دامن این ماه چنگ بزند، به من وصل می‌شود. این یک فرازی از کلام خدا بود که ملک داعی به ما رسانده است امّا مراقبات این ماه چند چیز است.

فضلیت شب لیله الرّغائب

یکی این است که اوّلین شب جمعه‌ی ماه رجب لیله الرغائب است. خدا آن شب رغیبه‌ها دارد. این بخشش‌های کوچک رغیبه نیست. یک چیزی که خیلی زیاد است، به نظر می‌آید، خدا آن شب هدیه‌های خیلی برجسته‌ای آماده کرده است؛ اگر کسی آن شب را بیدار بماند، خدا به او رغیبه می‌دهد. لیله الرّغائب است. لذا شب احیاء است، شب بیداری است. ما هم قول دادیم آن شب إن‌شاءالله جمکران حضور داشته باشیم؛ اهل دل به آن‌جا می‌روند، تا صبح ناله دارند، با خدای خود کار دارند. هر کسی کار دارد لیله الرّغائب.

فضیلت روزه‌های ماه رجب

دوم روزه‌های ماه رجب است. روزه‌های خاصّ است. روزه‌های هیچ ماهی مثل ماه رجب نیست.

فضیلت استغفار در ماه رجب

سوم استغفار آن است.مفاتیح الجنان همه‌ی این‌ها را دارد من فقط اسم می‌برم. دیگر زیارت رجبیه است. زیارت رجبیه؛ همیشه در خانه‌ی اهل بیت به روی ما باز است.

بن‌بست نبودن کوچه‌ی اهل بیت (علیهم السّلام)

خدا حاج اسماعیل دولابی را رحمت بکند؛ ایشان یک جمله‌ای داشته است، می‌فرموده است که: در هر کوچه‌ای وارد بشوید به بن‌بست می‌خورید، غیر از کوچه‌ی اهل بیت که بن‌بست ندارد. برای هیچ کسی بن‌بست ندارد. زیارت ائمّه همیشه برای ما خوراک روح است، لازم است در این ماه رجب زیارت رجبیّه، چه زیارت رجبیّه‌ای است.

فضیلت زیارت اهل بیت در ماه رجب

 لذا إن‌شاءالله در این ماه کسانی که می‌توانند مشهد بروند، زیر قبه‌ی امام رئوف بروند، سلام بکنند و زیارت رجبیّه‌ی مضمون بالایی دارد و یا کسانی می‌توانند کربلا بروند إن‌شاءالله آل سعود از بین برود برویم بقیع، زیارت رجبیّه. و دیگر عمره‌ی رجبیّه عمره‌ی رجبیّه معادل حج است. حالا من راجع به این برداشت دارم ولی فعلاً که در بسته است دیگر خیلی… إن‌شاءالله عمری داشته باشیم، این راه باز بشود، آن وقت می‌گویم چرا عمره‌ی رجبیّه‌ی معادل حج است.

دعاهای ماه رجب، اکسیر اعظم

دیگر دعاهای رجب است هر کدام از این دعاها اکسیر اعظم است. در ایجاد تحوّل، مضامین بلند، عرشی. آدم صفا می‌کند که یکی از دعاها برای خود آقا جان ما حضرت حجّت (روحی فداه) است که در مفاتیح هم آورده شده است.

توصیه به مراقبه در این سه ماه

این‌ها مراقبات ماه مبارک رجب است فرمود: ماه رجب ماه من است. ماه شعبان ماه پیغمبر من است. حضرت رسول فرمودند: رجب شهر الله است. شعبان ماه من است و رمضان ماه امّت من است. هر کسی می‌خواهد به جایی برسد باید این سه ماه را مراقبه داشته باشد. رجب کلید است، ماه رمضان شب قدر دارد ولی از رجب کلید می‌خورد کسی از حالا در خط نباشد، شب قدر را درک نمی‌کند از برکات آن استفاده نمی‌کند. لذا ماه رجب را خیلی قدر بدانیم تا بتوانیم روزه بگیریم، استغفار و توبه‌ی واقعی داشته باشیم، زیارت رجبیه داشته باشیم و از دعاهای ماه رجب هم غفلت نکنیم.

[۱]– مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ‏۷، ص ۵۳۵٫