مسئله ی جداخوابی فرزندان

گاهی اوقات کودکان در مورد مسئله ی جدا خوابی سوالاتی می پرسند و ما نمی توانیم در تمام سوالا حقیقت مطلب را به آنها بگوییم. ما در اوّلین مباحث در موضوع جداخوابی، چند دلیل را ذکر کردیم که یکی از آنها بحث امنیّت اخلاقی فرزندان بود؛ در حالی که ما نمی توانیم این مطلب را برای بچّه ها توضیح دهیم؛ چون هنوز قدرت درک و فهم بچّه ها این قدر بالا نیست که بتوانند این موضوع را هضم کنند و ممکن است که بیان این موضوع، برای بچّه آسیب جدیدی به همراه داشته باشد.

چند راهکار

ما برای خانواده هایی که ممکن است که فرزندانشان این سوالات را از آنها بپرسند، چند توصیه داریم؛

الف: گوشزد کردن استقلال به آن ها

اوّلین نکته این است که والدین در جواب به کودک بگویند که ما برای شما فضا و اتاق جداگانه ای درست کرده ایم تا وقتی دوستان تو می آیند، آنها را به آنجا ببری و با آنها بازی کنی؛ بنابراین حالا که تو یک استقلال نسبی پیدا کرده ای، پس باید خواب تو هم در اینجا باشد؛ همان طور که ما هم وسایل شخصی و کمد خودمان را، در اتاق دیگر قرار داده ایم و ما هم از این اتاق استفاده می کنیم و در این اتاق هم می خوابیم.

در نتیجه اوّلین راهکار این است که آن استقلال نسبی فرزندانمان را به او گوشزد کنیم و به او بگوییم که الان امکانات تو همگی مجزّا است و تو هم باید همه کارهایت را در آنجا انجام بدهی و خوابیدنت هم باید در اتاق خودت باشد.

ب. استفاده از حواس پرتی

دوّمین راهکاری که می شود برای والدین مطرح کرد، این است که در این مورد از شیوه های حواس پرتی استفاده کنیم؛ یعنی لازم نیست که ما لزوماً پاسخ این سوال را بدهیم؛ مثلاً گاهی اوقات می توانیم حواسش را پرت کنیم و به او بگوییم: دختر خوبم! حالا که تو بزرگ شده ای، آیا نباید جدا بخوابی؟ به این ترتیب باید توپ را در زمین خودش بیاندازیم .

ج. استفاده از الگوها

نکته سوّم هم این است که گاهی اوقات می توانیم از الگوهای دیگری برایش استفاده کنیم؛ مثلاً در اقوام و فامیل و یا حتی از دوستان خودش، افرادی را برایش مثال بزنیم؛ چون در این سن تقریباً همه ی بچّه ها جدا می خوابند، ما می توانیم از همین الگوها استفاده کنیم.

البته مسئله ی جداخوابی به اجبار نباید اتّفاق بیافتد؛ زیرا ممکن است بچّه ها از سر لجبازی بخواهند از این سوالات بپرسند.