از حوادث شگفت‎انگیز پس از کربلا، قرآن خواندن سر امام حسین† است، که مورّخان و مقتل‌نویسان از این واقعه، چنین گزارش داده‎اند:

زید‌بن‌اَرقم می‌گوید: سر مطهّر را که بالای نیزه‏ای بود، از پیش من عبور دادند، من در غرفه‏ای بودم. چون برابر من رسید، شنیدم که آیه «‎اَمْ حَسِبْتَ اَنَّ ‏اَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَباً»[۱] را می‏خواند. به خدا سوگند، مو بر تنم راست شد و صدا زدم: ای پسر رسول‌خدا، به خدا سوگند، (داستان) سر تو بسیار شگفت‏تر است.[۲]

ابن‌شهرآشوب می‎نویسد:

سر امام حسین ـ ع ـ را در کوفه، در بازار صرّ‎افان بر نیزه کرده بودند، از سر، صدایی آمد و سوره کهف را تا آیه «إنَّهُمْ فِتْیَهٌ آمَنُوا بِرَبِّهِم وَ زِدْناهُم هُدیً»[۳] تلاوت کرد. این امر شگفت‌انگیز جز بر گمراهی آنان نیفزود. چون آنان سر را بر درختی آویختند، از آن سر تلاوت آیه «وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا اَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ»[۴] شنیده شد. [۵]

منبع:پرسمان

[۱] . کهف، ۹٫ «آیا پنداشتی که اصحاب کهف و رقیم، آیات شگفتی از نشانه‏های ما بودند؟».
[۲] . شیخ مفید، الإرشاد، ج۲، ص ۱۱۷؛ طبرسی، اعلام الوَریٰ باعلام الهُدیٰ، ص۲۴۸؛ اربلی، کشف الغمه فی معرفه‌الائمه‰، ج۲، ص ۲۷۹٫ در توضیح مقصود زیدبن‌اَرْقَم می‎توان گفت: که اگرچه ماجرای اصحاب کهف و رقیم شگفت‎انگیز بوده است، اما آنان پس از مرگشان سخن نگفتند، اما داستان سر تو شگفت‎انگیزتر است، چرا که پس از جدا شدن از بدن، سخن گفته و قرآن می‎خواند.
[۳] . کهف، ۱۳٫ «آنان جوانانی (یا جوان‎مردانی) بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند و ما بر هدایت‎شان افزودیم».
[۴] . شعرا، ۲۲۷٫ «آنان که ستم کردند، به زودی می‎دانند که به کدام بازگشت‎گاه باز خواهند گشت».
[۵] . ابن‌شهرآشوب، مناقب آل‌ابی طالب، ج۴، ص ۶۸.