حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) می فرمایند:گویا مرگ بر غیر ما نوشته شده است! و گویا یقین برآن مرگ، بر جز ما واجب گشته است! وگویا این مردگانی که ما می نگریم ، مسافرانی هستند که به اندک زمانی به سوی ما بازمی گردند! ما آنان را به گور سپرده و میراث شان را می خوریم؛ گویا ما بعد ازآنان همیشه در دنیا هستیم! سپس هر کار پند دهنده را فراموش کرده و حال آنکه خود ما در معرض آفت و اندوهیم! (و دیر یا زود به سرنوشت آنان گرفتار خواهیم شد)…

این همه خبر مرگ افراد را که می شنویم ، چقدر موجب بینایی و هوشیاری ما شده است؟! آنهایی هم که تحت تاثیر قرار میگیرند ، غالبا موقتی است و به زودی به همان غفلت های خود بازمی گردند!

گاهی لازم است انسان با توجه ، نه با غفلت! سری به قبرستان بزند؛ باعث تلطیف روح میشود! بسیاری از اوقات ترس از مرگ، مربوط به کوری انسان است! با ذکر و یاد دائمی خدا، باطن پس از کوری ، بینا میشود ، دل نا آرام و سرکش ، آرام و لطیف میشود. حرف را قبول میکند و منقاد و تسلیم در برابر حق میگردد!