«إِذَا کُنْتَ فِی خَیْرٍ فَلَا تَغْتَرِرْ بِهِ وَ لَکِنْ قُلِ اللَّهُمَّ سَلِّمْ وَ تَمِّم»[۱]
این برای بیمه کردن نعمت؛ آقای بهجت هم می‌فرمودند: بگویید: «اللَّهُمَ صَلِّی علی محمّد و آله و سلّم» در این‌جا حضرت رضا (علیه السّلام) دارند که «إِذَا کُنْتَ فِی خَیْرٍ» وقتی در نعمت بودی، در خیر بودی، نکند این نعمت برای تو نتیجه‌ی عکس بدهد، استفاده‌ی درست از آن نکنی، بلکه به آن مغرور بشوی. «فَلَا تَغْتَرِرْ بِهِ» عوض مغرور شدن، فریب خوردن در نعمت، بگو: «اللَّهُمَّ سَلِّمْ وَ تَمِّم» خدایا هم سلامت بدار و هم این‌که «تَمِّم» ناقص نماند، تا آخر نعمت را بر من تمام کن. «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ (علیه السّلام) یَقُولُ ثَلَاثٌ لَا یَضُرُّ مَعَهُنَّ شَیْءٌ»[۲] سه چیز است که آدم را از همه‌ی خطرات بیمه می‌کند. آدم این سه چیز را داشته باشد، هیچ زیانی او را تهدید نمی‌کند.
۱- «الدُّعَاءُ عِنْدَ الْکُرُبَاتِ» این کلید دعا عجب کلیدی است. یک شاه کلیدی است. همه‌ی درهای بسته را باز می‌کند. همه‌ی سلاح‌ها را از کار می‌اندازد، همه‌ی توطئه‌ها را خنثی می‌کند؛ یقین داشته باشید، این کلید را بیندازید، ببینید باز می‌شود یا نه. «الدُّعَاءُ عِنْدَ الْکُرُبَاتِ» آدم در آن وقت‌هایی که مکروب است، گرفتار است، دست به کلید دعا ببرد.
۲- «وَ الِاسْتِغْفَارُ عِنْدَ الذَّنْبِ» خوب بشر است گاهی گرفتار می‌شود ولی شما را به خدا استغفار بکنید. همین الآن «اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی مِنْ جَمیعِ الذُّنُوبِ وَالآثامِ وَ أتّوبُ إلیهِ» «وَ الِاسْتِغْفَارُ عِنْدَ الذَّنْبِ» این ذنب، ذنب عوام نیست، بی‌حجابی و بدحجابی و شراب‌خواری، خود غفلت گناه است. خدا فراموشی و عدم توجّه به وظایف، تضییع عمر، از بین بردن جوانی، این‌ها از گناهان است. گناه اسراف در عمر از اسراف در مال بیشتر است. کسی مال خود را از دست می‌دهد، بی‌مبالاتی کرده است، یک‌جایی خرج کرده است که نباید می‌کرده است. ممکن است دوباره مال خود را به دست بیاورد، ولی روزهایی که در این تعطیلات از دست دادید، باز هم این روزها را به دست می‌آورید؟! نه، تمام شد و رفت. اسراف در وقت نکنید، نسبت به اوقات خود بخل داشته باشید. وقت خود را به همه ندهید. همه جا ندهید، به هر کتابی، به هر جزوه‌ای، به هر فلیمی، به هر تلفنی، این‌طور اشتغالات. عمر خیلی ارزش دارد، خیلی قیمت دارد. آن وقت این‌هایی که تا کنون رعایت نکردیم، باید برای آن‌ها استغفار بکنیم.
[۱]– عیون أخبار الرّضا، ج ۲، ص ۱۷۸٫
[۲]– بحار الأنوار، ج ۶۸، ص ۴۶٫
پاسخ دهید