مرحوم آقا سیّدمحمّدفشارکى با آن همه فضل ـ که حتّى بعضى او را از مرحوم آخوند خراسانى و سیّد یزدى ـ رحمهمااللّه ـ ، بلکه از میرزا محمّد تقى ـ رحمه اللّه ـ اعلم مى دانستند ـ یک طلبه ى عادى مى گفته است: زمانى آقاسیدمحمّد فشارکى ـ رحمه اللّه ـ براى خرید نان به نانوایى مى رود تا نان بگیرد، نانوا مى گوید: حسابت زیاد شده، به تو نان نمى دهم، او مى گوید: من به نانوا گفتم: به حساب من به او نان بده! آرى، با آن همه مقامات علمى، آنها کجا ما کجا؟! صبر آنها کجا و صبر ما کجا؟! عبادات آنها کجا و ما؟! در صبر بر مصایب درجه ى اوّل و مُمَثَّل⁽ نمایانگر، تندیس.⁾ انبیا و اوصیا ـ علیهم السّلام ـ بودند، با این فرق که ائمّه و انبیا ـ علیهم السّلام ـ متعمّد بودند.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد